در حالی که سه هفته تا پایان بازی‌های نهمین دوره لیگ برتر باقی مانده است، سپاهان در یک قدمی دومین عنوان قهرمانی خود در لیگ برتر است.
همانطور که از ابتدای فصل هم قابل پیش‌بینی بود، زردپوشان اصفهانی، پیش از پایان فصل قهرمان لیگ خواهند شد تا مزد مدیریت صحیح خود را پیش از موعد بگیرند. قصدم از نگارش این مطلب، تعریف و تملق بیهوده درباره سپاهان نیست و به همین دلیل موضوع تقدیر از سپاهان را با ادای احترام به مدیر عامل، سرمربی، بازیکنان و تماشاگران حرفه‌ای ترین تیم فوتبال نیمه حرفه‌ای ایران، پایان می‌بخشم.
×××
هدف از نگارش این مطلب، بررسی کیفی و البته آماری نهمین دوره لیگ برتر ایران است.
بررسی وضعیت بالای جدول:
روی کاغذ، سپاهان تنها 1 امتیاز از 3 دیدار آینده‌اش می‌خواهد تا برای دومین بار قهرمان لیگ شود تا با رکورد پرسپولیس و استقلال برابری کند. به جز سپاهان، فقط ذوب‌آهن این شانس را دارد که در صورت پیروزی در هر سه دیدارش و شکست سپاهان در هر سه دیدار آینده‌اش، قهرمان شود. اگر به این نکته دقت کنیم که سپاهان در طول این فصل هرگز در دو بازی پیاپی شکست نخورده، می‌توانیم احتمال سه شکست این تیم در سه دیدار پایانی فصل را احتمالی نزدیک به صفر بدانیم. اما هر اتفاقی که بیفتد، جام قهرمانی متعلق به شهر اصفهان خواهد بود.
در جنگ برای رتبه دوم تا چهارم، به ترتیب ذوب‌آهن، استقلال تهران، پرسپولس، استیل آذین، صبا و تراکتورسازی همگی شانس حضور در بین تیم‌های دوم تا چهارم را دارند که در این بین شانس چهارم شدن دو تیم صبا و تراکتورسازی، بسیار بسیار ناچیز و تا حدودی غیر ممکن است! نکته جالب اینجاست که دو تیم استیل آذین و تراکتورسازی سال گذشته در دسته اول لیگ بازی می‌کردند!
صبا که این روزها با کربکندی خیلی خوب نتیجه گرفته است، با توجه به شرایط کنونی جدول، بیشتر به شکست دادن پرسپولیس در نیمه نهایی جام حذفی می‌اندیشد.
تراکتورسازی که بی شک پر هیاهوترین تیم امسال بوده است، نیز می‌داند که امید بستن به اما و اگرهای نامحتمل برای چهارم شدن، بیشتر موجب سرخوردگی‌اش می‌شود و از هم اکنون در پی جذب بازیکنان مطرح برای حضور پر قدرت در لیگ دهم است! در مورد تراکتور سازی ذکر یک نکته خالی از لطف نیست. تراکتورسازی که در نیم فصل اول با 24 امتیاز از 17 بازی هشتم شده بود، در نیم فصل دوم هم تاکنون در 14 بازی، 19 امتیاز کسب کرده تا نشان دهد، در طول فصل روند نسبتاً ثابتی داشته است. هر چند که اگر تنها به نتایج نیم فصل دوم نگاه کنیم، تراکتورسازی در نیمه پائین جدول و در رتبه یازدهم قرار می‌گیرد. نکته دیگر در مورد این تیم، تماشگران با تعصبش هستند. شاید بد نباشد بدانیم که 71 درصد از کل امتیازهای تراکتورسازی در بازی های خانگی کسب شده است!
از چهارم تیم دیگر، ذوب‌آهن می‌تواند با کسب 4 امتیاز از دو بازی خانگی و یک بازی خارج از خانه خود، حضور در لیگ قهرمانان آسیا برای سال آینده را تضمین کند. اگر ذوب‌آهن روند خیره کننده نیم فصل اولش را در نیم فصل دوم نیز ادامه داده بود، هم اکنون رقابت بسیار سختی برای قهرمانی بین این تیم و سپاهان وجود داشت. ذوب‌آهن در نیم فصل اول 33 امتیاز کسب کرده بود ولی در نیم فصل دوم و تاکنون 21 امتیاز کسب کرده است. این تیم به خصوص در سه دیدار اخیرش 7 امتیاز از 9 امتیاز ممکن را از دست داد و همین باعث شد تا سپاهان علی‌رغم لغزش‌های زیادش، در سه دیدار آینده به یک امتیاز برای قهرمانی نیاز داشته باشد. ذوب‌آهن در حال حاضر و با توجه به وظیفه نه چندان دشوارش برای جای گرفتن در بین چهار تیم بالای جدول و صعود زود هنگامش از گروه دشوار خود در لیگ قهرمانان آسیا، بیش از هر زمان دیگری به قهرمانی در جام حذفی می‌اندیشد.
استقلال تهران هم با توجه به دیدارهای باقی مانده‌اش از شانس بالایی برای حضور در جمع چهار تیم بالای جدول برخوردار است. مرفاوی در استقلال فراتر از حد انتظار ظاهر شد و در حالی که از ابتدای فصل خیلی‌ها او را در زمره اولین مربی‌های اخراجی فصل می‌انگاشتند، توانست خودش را در تیم تثبیت کند. هر چند که نباید از نقش مجید نامجو مطلق که در ده-دوازده بازی اخیر استقلال کمک مرفاوی بوده است به راحتی گذشت. استقلال که در پنج بازی اخیرش چهار برد و یک شکست داشته، با پیروزی هفته گذشته مقابل ذوب‌آهن از تساوی پرسپولیس مقابل تراکتورسازی نهایت استفاده را برد و به رتبه سوم رسید. حالا آبی پوشان پر طرفدار تهرانی، در حالی که سخت در پی حفظ عنوان سومی هستند، نیم نگاهی هم به رده دوم جدول دارند، تا در صورت لغزش ذوب‌آهن، سومین نایب قهرمانی خود را در لیگ برتر جشن بگیرند.
و اما پرسپولیس. پرسپولیس باز هم مثل سال‌های گذشته به بحران داخلی‌اش باخت. تغییر مدیر عامل، تغییر مربی و از دست دادن بازیکنان کلیدی همه و همه دست به دست هم داد تا این تیم به دست خودش خلع سلاح شود. کرانچار مربی کار بلدی بود که اگر یکی دو سال می‌ماند، می‌توانست آینده پرسپولیس را برای 5 تا 10 سال تضمین کند. اما مدیران غیر فوتبالی و سیاسی فوتبال ایران که درک صحیحی از ورزش ندارند، به راحتی این مربی با دانش را برکنار کردند تا هم به تیم خود آسیب برسانند و هم به آینده فوتبال ایران. با رفتن کرانچار، علی دایی در چرخشی عجیب و پس از 9 ماه سکوت خبری، بار دیگر به صدر اخبار ورزشی بازگشت و در ابتدای کار با تزریق روحیه جنگندگی به تیمش توانست 5 برد پیاپی در لیگ برتر کسب و امید قهرمانی را در دل هوادارانش بار دیگر زنده کند. پرسپولیس تاکنون در 14 بازی نیم فصل دوم 25 امتیاز کسب کرده و این در حالی است که این تیم در نیم فصل اول کلاً 26 امتیاز کسب کرده بود. اما دایی در میانه راهی که خود هموارش کرده بود، دقیقاً اسیر چیزی شد که قبلاً راجع به آن هشدار داده بودم. اصولاً فرق علی دایی مربی با فرق علی دایی بازیکن در این بود که دایی در کسوت بازیگری (به خصوص پیش از جام جهانی 2006) بیشتر به فوتبالش فکر می‌کرد و علی دایی در کسوت مربی بیشتر به حاشیه‌ها بها می‌دهد! دایی دقیقاً همین جا اشتباه کرد و با پیش کشیدن بحث طلبش از فدراسیون فوتبال (هر چند به حق)، تمرکزش را از دست داد تا در سه بازی اخیرش 7 امتیاز حیاتی را از دست بدهد. به احتمال زیاد علی دایی برای بازی 12 اردیبهشت پرسپولیس مقابل استیل آذین، به مصاحبه‌های معروف و بچگانه‌اش در مورد همبازیان سابقش در تیم ملی (مهدوی‌کیا و کریمی) خواهد پرداخت و همین باعث از دست دادن امتیازهای بیشتری خواهد شد.
پرسپولیس هم مانند صبا و ذوب‌آهن همه امیدش به جام حذفی است و همین جام حذفی امسال را جذابتر از همیشه کرده است. نکته جالب اینجاست که تیم چهارم لیگ برتر تنها در صورتی می‌تواند آسیایی شود که قهرمان جام حذفی یکی از سه تیم اول تا سوم لیگ باشد. با توجه به شرایط کنونی جدول، سپاهان را از هم اکنون قهرمان باید بدانیم و هنوان دوم و سوم بین سه تیم ذوب‌آهن، استقلال و پرسپولیس خواهد ماند. بنابراین تیمی مثل استیل آذین که هنوز امید به چهارم شدن و آسیایی شدن دارد، باید برای قهرمانی ذوب‌آهن یا پرسپولیس (به ویژه ذوب‌آهن) در جام حذفی، شبانه روز دعا کند!
و اما تیم کهکشانی‌های لیگ برتر ایران: استیل آذین. استیل آذین تیم پر مهره تهرانی، با اضافه کردن مهدوی‌کیا به تیم خود، نشان داد که در همین اولین سال حضورش در لیگ برتر سودای لیگ قهرمانان آسیا را در سر می‌پروراند. دیدار آینده این تیم مقابل پرسپولیس، به نوعی مهمترین دیدار باقی مانده برای حل پازل چهار تیم بالای جدول خواهد بود. مدیران استیل آذین با برکناری پر شک و شبهه استیلی و آوردن پیروانی و عابدزاده در صدد افزایش انگیزه بازیکنان خود هستند. من شخصاً معتقدم که استیلی با توجه به تیم ناهمگونی که داشت، انصافاً خوب نتیجه گرفت. اما مسؤولان این تیم به تبعیت از بدعت اعراب در فوتبال، در فاصله سه هفته به پایان لیگ او را اخراج کردند! به هر حال و با تمام این تفاسیر، بعید می‌دانم که استیل آذین بتواند به جمع چهار تیم برتر برسد و برای آسیایی شدن باید یک سال دیگر صبر کند. استیل آذین هم مانند تراکتورسازی، روند مشابهی در نیم فصل اول و دوم داشت. این تیم در نیم فصل اول 27 امتیاز کسب کرد و در نیم فصل دوم تاکنون 22 امتیاز به دست آورده. ضمن این که 9 هفته (هفته هشتم تا هفدهم) شکست ناپذیری بهترین رکورد این تیم متمول در لیگ نهم بوده است. فراموش نکنیم که آن دوران، مصادف با شایعه انتقال علی کریمی به پرسپولیس بود و کریمی در آن چند هفته بهترین بازی‌های چند سال اخیرش را به نمایش گذاشت.
بررسی وضعیت پائین جدول:
از بین سه تیمی که با لیگ برتر خداحافظی خواهند کرد، دو تیم آن تقریباً مشخص شده‌اند. استقلال اهواز و ابومسلم، دو تیمی هستند که به احتمال زیاد به دسته اول سقوط خواهند کرد.
ابومسلم به همراه استقلال تهران، پرسپولیس، سپاهان، ذوب‌آهن، پاس، سایپا و مقاومت، تنها تیم‌هایی هستند که در تمام ادوار لیگ برتر حضور داشته‌اند و سقوط این تیم به دسته اول، آنها را از این جمع جدا خواهد کرد.
استقلال اهواز هم به جز در اولین دوره، در تمام هشت دوره اخیر در لیگ برتر حضور داشته و حذف این دو تیم از لیگ برتر جای تعمق بیشتری دارد. استقلال اهواز در 12 دیدار گذشته‌اش، یازده بار تسلیم حریفانش شده و تنها یک بار در هفته 25 مقابل شاهین بوشهر، به تساوی رسیده است. به عبارت دیگر استقلال اهواز 133 روز است که در لیگ برتر پیروز نشده است! آخرین برد این تیم 19 آذر 1388 در اهواز و مقابل پرسپولیس به دست آمده است.
اما برای مشخص شدن تیم سوم، شرایط بسیار پیچیده‌ای بر جدول رده‌بندی حاکم است. روی کاغذ، احتمال سقوط 12 تیم وجود دارد! یعنی حتی دو تیم صبا و تراکتورسازی که از یکسو هنوز شانس چهارم شدن را دارند، از سوی دیگر احتمال سقوط‌‌‌شان هم وجود دارد، اما درست به همان اندازه غیر محتمل!
به هر حال تیم‌هایی که احتمال سقوط در کنار استقلال اهواز و ابومسلم را دارند، راه‌آهن، مس، مقاومت، پاس، شاهین و فولاد هستند. از بین این تیم‌ها و با توجه به نتایج اخیر، سه تیم فولاد، شاهین و پاس مصون‌تر از سه تیم دیگر هستند. فولاد که در نیم فصل اول هفدهم شده بود، در نیم فصل دوم پس از سپاهان، بیشترین امتیاز را کسب کرده است. پاس هم در نیم فصل اول شانزدهم بود، اما در نیم فصل دوم تاکنون در جایگاه ششم بوده است.
به نظرم تیم سوم از بین مقاومت و راه‌آهن، انتخاب خواهد شد که در این بین و با توجه به نتایج اخیر، مقاومت احتمال سقوط بیشتری دارد.
متأسفانه شنیده می‌شود که مهمترین فاکتور در سقوط و بقای تیم‌ها، تبانی است! راه‌آهن مدارکی دارد که نشان می‌دهد شاهین بوشهر در پی تبانی با برخی از بازیکنان راه‌آهن بوده است و تراکتورسازی در دیدار با ابومسلم به ظاهر به دلیل اعتراض به تصمیم داور ولی در واقع برای حفظ منافع ناصر شفق که مدیر عامل تراکتورسازی است و سهام دار ابومسلم، زمین بازی را ترک کرده، تا سه امتیاز به حساب ابومسلم ریخته شود! به هر حال به نظر می‌رسد که مافیای فوتبال ایران روز به روز قوی تر می‌شود و کسی هم نمی‌تواند جلوی این مافیا قد علم کند.
×××
و اما چند نکته جالب آماری درباره نهمین دوره لیگ برتر:
طولانی‌ترین رکورد شکست ناپذیری پیاپی: سپاهان 13 بازی (هفته 14 تا هفته 27)
طولانی‌ترین رکورد برد پیاپی: سپاهان 8 بازی (هفته 14 تا هفته 22)
طولانی‌ترین رکورد در عدم پیروزی پیاپی: فولاد 14 بازی (هفته 1 تا هفته 15)
طولانی‌ترین رکورد شکست پیاپی: استقلال اهواز 6 بازی (هفته 25 تاکنون)
طولانی‌ترین رکورد تساوی پیاپی: پیکان 5 بازی (هفته 11 تا هفته 16)
طولانی‌ترین رکورد بسته نگه داشتن دروازه در بازی‌های پیاپی: پیکان 5 بازی (هفته 3 تا هفته 8)
طولانی‌ترین رکورد گلزنی پیاپی در هر دیدار: ذوب‌آهن، استقلال تهران، مس، مقاومت و استقلال اهواز همگی 6 بازی
طولانی‌ترین عدم موفقیت در گلزنی در بازی‌های پیاپی: شاهین بوشهر 4 بازی (هفته 16 تا هفته 20)
بیشترین گل زده: سپاهان 62 گل
کمترین گل خورده: سپاهان 26 گل
کمترین گل زده: فولاد 28 گل
بیشترین گل خورده: استقلال اهواز 53 گل
میانگین گل در هر بازی: 2.5 گل
تعداد تساوی‌ها: 92 دیدار (33%)
تعداد بردها: 187 دیدار (67%)
تعداد بردهای با اختلاف 1 گل: 113 (40.5%)
تعداد بردهای با اختلاف 2 گل: 52 (18.6%)
تعداد بردهای با اختلاف 3 گل: 12 (4.3%)
تعداد بردهای با اختلاف 4 گل: 8 (2.9%)
تعداد بردهای با اختلاف بیش از 4 گل: 2 (0.7%)
تعداد تساوی‌های بدون گل: 27 دیدار (9.7%)
آمار دیدارهای خانگی:
بهترین تیم در دیدارهای خانگی: سپاهان با 13 برد، 1 تساوی و 2 باخت (83% از کل امتیاز ممکن)
بدترین تیم در دیدارهای خانگی: استقلال اهواز با 4 برد، 3 تساوی و 8 باخت (33% از کل امتیاز ممکن)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 1 گل: 73 (26.2%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 2 گل: 35 (12.5%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 3 گل: 10 (3.6%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 4 گل: 6 (2.2%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف بیش از 4 گل: 0
آمار دیدارهای خارج از خانه:
بهترین تیم در دیدارهای خارج از خانه: استیل آذین با 8 برد، 3 تساوی و 4 باخت (60% از کل امتیاز ممکن)
بدترین تیم در دیدارهای خارج از خانه: ابومسلم بدون برد، 4 تساوی و 12 باخت (8% از کل امتیاز ممکن)
تنها تیم بدون پیروزی خارج از خانه: ابومسلم
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 1 گل: 40 (14.3%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 2 گل: 17 (6.1%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 3 گل: 2 (0.7%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 4 گل: 2 (0.7%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف بیش از 4 گل: 2 (0.7%)
همانطور که از ابتدای فصل هم قابل پیش‌بینی بود، زردپوشان اصفهانی، پیش از پایان فصل قهرمان لیگ خواهند شد تا مزد مدیریت صحیح خود را پیش از موعد بگیرند. قصدم از نگارش این مطلب، تعریف و تملق بیهوده درباره سپاهان نیست و به همین دلیل موضوع تقدیر از سپاهان را با ادای احترام به مدیر عامل، سرمربی، بازیکنان و تماشاگران حرفه‌ای ترین تیم فوتبال نیمه حرفه‌ای ایران، پایان می‌بخشم.
×××
هدف از نگارش این مطلب، بررسی کیفی و البته آماری نهمین دوره لیگ برتر ایران است.
بررسی وضعیت بالای جدول:
روی کاغذ، سپاهان تنها 1 امتیاز از 3 دیدار آینده‌اش می‌خواهد تا برای دومین بار قهرمان لیگ شود تا با رکورد پرسپولیس و استقلال برابری کند. به جز سپاهان، فقط ذوب‌آهن این شانس را دارد که در صورت پیروزی در هر سه دیدارش و شکست سپاهان در هر سه دیدار آینده‌اش، قهرمان شود. اگر به این نکته دقت کنیم که سپاهان در طول این فصل هرگز در دو بازی پیاپی شکست نخورده، می‌توانیم احتمال سه شکست این تیم در سه دیدار پایانی فصل را احتمالی نزدیک به صفر بدانیم. اما هر اتفاقی که بیفتد، جام قهرمانی متعلق به شهر اصفهان خواهد بود.
در جنگ برای رتبه دوم تا چهارم، به ترتیب ذوب‌آهن، استقلال تهران، پرسپولس، استیل آذین، صبا و تراکتورسازی همگی شانس حضور در بین تیم‌های دوم تا چهارم را دارند که در این بین شانس چهارم شدن دو تیم صبا و تراکتورسازی، بسیار بسیار ناچیز و تا حدودی غیر ممکن است! نکته جالب اینجاست که دو تیم استیل آذین و تراکتورسازی سال گذشته در دسته اول لیگ بازی می‌کردند!
صبا که این روزها با کربکندی خیلی خوب نتیجه گرفته است، با توجه به شرایط کنونی جدول، بیشتر به شکست دادن پرسپولیس در نیمه نهایی جام حذفی می‌اندیشد.
تراکتورسازی که بی شک پر هیاهوترین تیم امسال بوده است، نیز می‌داند که امید بستن به اما و اگرهای نامحتمل برای چهارم شدن، بیشتر موجب سرخوردگی‌اش می‌شود و از هم اکنون در پی جذب بازیکنان مطرح برای حضور پر قدرت در لیگ دهم است! در مورد تراکتور سازی ذکر یک نکته خالی از لطف نیست. تراکتورسازی که در نیم فصل اول با 24 امتیاز از 17 بازی هشتم شده بود، در نیم فصل دوم هم تاکنون در 14 بازی، 19 امتیاز کسب کرده تا نشان دهد، در طول فصل روند نسبتاً ثابتی داشته است. هر چند که اگر تنها به نتایج نیم فصل دوم نگاه کنیم، تراکتورسازی در نیمه پائین جدول و در رتبه یازدهم قرار می‌گیرد. نکته دیگر در مورد این تیم، تماشگران با تعصبش هستند. شاید بد نباشد بدانیم که 71 درصد از کل امتیازهای تراکتورسازی در بازی های خانگی کسب شده است!
از چهارم تیم دیگر، ذوب‌آهن می‌تواند با کسب 4 امتیاز از دو بازی خانگی و یک بازی خارج از خانه خود، حضور در لیگ قهرمانان آسیا برای سال آینده را تضمین کند. اگر ذوب‌آهن روند خیره کننده نیم فصل اولش را در نیم فصل دوم نیز ادامه داده بود، هم اکنون رقابت بسیار سختی برای قهرمانی بین این تیم و سپاهان وجود داشت. ذوب‌آهن در نیم فصل اول 33 امتیاز کسب کرده بود ولی در نیم فصل دوم و تاکنون 21 امتیاز کسب کرده است. این تیم به خصوص در سه دیدار اخیرش 7 امتیاز از 9 امتیاز ممکن را از دست داد و همین باعث شد تا سپاهان علی‌رغم لغزش‌های زیادش، در سه دیدار آینده به یک امتیاز برای قهرمانی نیاز داشته باشد. ذوب‌آهن در حال حاضر و با توجه به وظیفه نه چندان دشوارش برای جای گرفتن در بین چهار تیم بالای جدول و صعود زود هنگامش از گروه دشوار خود در لیگ قهرمانان آسیا، بیش از هر زمان دیگری به قهرمانی در جام حذفی می‌اندیشد.
استقلال تهران هم با توجه به دیدارهای باقی مانده‌اش از شانس بالایی برای حضور در جمع چهار تیم بالای جدول برخوردار است. مرفاوی در استقلال فراتر از حد انتظار ظاهر شد و در حالی که از ابتدای فصل خیلی‌ها او را در زمره اولین مربی‌های اخراجی فصل می‌انگاشتند، توانست خودش را در تیم تثبیت کند. هر چند که نباید از نقش مجید نامجو مطلق که در ده-دوازده بازی اخیر استقلال کمک مرفاوی بوده است به راحتی گذشت. استقلال که در پنج بازی اخیرش چهار برد و یک شکست داشته، با پیروزی هفته گذشته مقابل ذوب‌آهن از تساوی پرسپولیس مقابل تراکتورسازی نهایت استفاده را برد و به رتبه سوم رسید. حالا آبی پوشان پر طرفدار تهرانی، در حالی که سخت در پی حفظ عنوان سومی هستند، نیم نگاهی هم به رده دوم جدول دارند، تا در صورت لغزش ذوب‌آهن، سومین نایب قهرمانی خود را در لیگ برتر جشن بگیرند.
و اما پرسپولیس. پرسپولیس باز هم مثل سال‌های گذشته به بحران داخلی‌اش باخت. تغییر مدیر عامل، تغییر مربی و از دست دادن بازیکنان کلیدی همه و همه دست به دست هم داد تا این تیم به دست خودش خلع سلاح شود. کرانچار مربی کار بلدی بود که اگر یکی دو سال می‌ماند، می‌توانست آینده پرسپولیس را برای 5 تا 10 سال تضمین کند. اما مدیران غیر فوتبالی و سیاسی فوتبال ایران که درک صحیحی از ورزش ندارند، به راحتی این مربی با دانش را برکنار کردند تا هم به تیم خود آسیب برسانند و هم به آینده فوتبال ایران. با رفتن کرانچار، علی دایی در چرخشی عجیب و پس از 9 ماه سکوت خبری، بار دیگر به صدر اخبار ورزشی بازگشت و در ابتدای کار با تزریق روحیه جنگندگی به تیمش توانست 5 برد پیاپی در لیگ برتر کسب و امید قهرمانی را در دل هوادارانش بار دیگر زنده کند. پرسپولیس تاکنون در 14 بازی نیم فصل دوم 25 امتیاز کسب کرده و این در حالی است که این تیم در نیم فصل اول کلاً 26 امتیاز کسب کرده بود. اما دایی در میانه راهی که خود هموارش کرده بود، دقیقاً اسیر چیزی شد که قبلاً راجع به آن هشدار داده بودم. اصولاً فرق علی دایی مربی با فرق علی دایی بازیکن در این بود که دایی در کسوت بازیگری (به خصوص پیش از جام جهانی 2006) بیشتر به فوتبالش فکر می‌کرد و علی دایی در کسوت مربی بیشتر به حاشیه‌ها بها می‌دهد! دایی دقیقاً همین جا اشتباه کرد و با پیش کشیدن بحث طلبش از فدراسیون فوتبال (هر چند به حق)، تمرکزش را از دست داد تا در سه بازی اخیرش 7 امتیاز حیاتی را از دست بدهد. به احتمال زیاد علی دایی برای بازی 12 اردیبهشت پرسپولیس مقابل استیل آذین، به مصاحبه‌های معروف و بچگانه‌اش در مورد همبازیان سابقش در تیم ملی (مهدوی‌کیا و کریمی) خواهد پرداخت و همین باعث از دست دادن امتیازهای بیشتری خواهد شد.
پرسپولیس هم مانند صبا و ذوب‌آهن همه امیدش به جام حذفی است و همین جام حذفی امسال را جذابتر از همیشه کرده است. نکته جالب اینجاست که تیم چهارم لیگ برتر تنها در صورتی می‌تواند آسیایی شود که قهرمان جام حذفی یکی از سه تیم اول تا سوم لیگ باشد. با توجه به شرایط کنونی جدول، سپاهان را از هم اکنون قهرمان باید بدانیم و هنوان دوم و سوم بین سه تیم ذوب‌آهن، استقلال و پرسپولیس خواهد ماند. بنابراین تیمی مثل استیل آذین که هنوز امید به چهارم شدن و آسیایی شدن دارد، باید برای قهرمانی ذوب‌آهن یا پرسپولیس (به ویژه ذوب‌آهن) در جام حذفی، شبانه روز دعا کند!
و اما تیم کهکشانی‌های لیگ برتر ایران: استیل آذین. استیل آذین تیم پر مهره تهرانی، با اضافه کردن مهدوی‌کیا به تیم خود، نشان داد که در همین اولین سال حضورش در لیگ برتر سودای لیگ قهرمانان آسیا را در سر می‌پروراند. دیدار آینده این تیم مقابل پرسپولیس، به نوعی مهمترین دیدار باقی مانده برای حل پازل چهار تیم بالای جدول خواهد بود. مدیران استیل آذین با برکناری پر شک و شبهه استیلی و آوردن پیروانی و عابدزاده در صدد افزایش انگیزه بازیکنان خود هستند. من شخصاً معتقدم که استیلی با توجه به تیم ناهمگونی که داشت، انصافاً خوب نتیجه گرفت. اما مسؤولان این تیم به تبعیت از بدعت اعراب در فوتبال، در فاصله سه هفته به پایان لیگ او را اخراج کردند! به هر حال و با تمام این تفاسیر، بعید می‌دانم که استیل آذین بتواند به جمع چهار تیم برتر برسد و برای آسیایی شدن باید یک سال دیگر صبر کند. استیل آذین هم مانند تراکتورسازی، روند مشابهی در نیم فصل اول و دوم داشت. این تیم در نیم فصل اول 27 امتیاز کسب کرد و در نیم فصل دوم تاکنون 22 امتیاز به دست آورده. ضمن این که 9 هفته (هفته هشتم تا هفدهم) شکست ناپذیری بهترین رکورد این تیم متمول در لیگ نهم بوده است. فراموش نکنیم که آن دوران، مصادف با شایعه انتقال علی کریمی به پرسپولیس بود و کریمی در آن چند هفته بهترین بازی‌های چند سال اخیرش را به نمایش گذاشت.
بررسی وضعیت پائین جدول:
از بین سه تیمی که با لیگ برتر خداحافظی خواهند کرد، دو تیم آن تقریباً مشخص شده‌اند. استقلال اهواز و ابومسلم، دو تیمی هستند که به احتمال زیاد به دسته اول سقوط خواهند کرد.
ابومسلم به همراه استقلال تهران، پرسپولیس، سپاهان، ذوب‌آهن، پاس، سایپا و مقاومت، تنها تیم‌هایی هستند که در تمام ادوار لیگ برتر حضور داشته‌اند و سقوط این تیم به دسته اول، آنها را از این جمع جدا خواهد کرد.
استقلال اهواز هم به جز در اولین دوره، در تمام هشت دوره اخیر در لیگ برتر حضور داشته و حذف این دو تیم از لیگ برتر جای تعمق بیشتری دارد. استقلال اهواز در 12 دیدار گذشته‌اش، یازده بار تسلیم حریفانش شده و تنها یک بار در هفته 25 مقابل شاهین بوشهر، به تساوی رسیده است. به عبارت دیگر استقلال اهواز 133 روز است که در لیگ برتر پیروز نشده است! آخرین برد این تیم 19 آذر 1388 در اهواز و مقابل پرسپولیس به دست آمده است.
اما برای مشخص شدن تیم سوم، شرایط بسیار پیچیده‌ای بر جدول رده‌بندی حاکم است. روی کاغذ، احتمال سقوط 12 تیم وجود دارد! یعنی حتی دو تیم صبا و تراکتورسازی که از یکسو هنوز شانس چهارم شدن را دارند، از سوی دیگر احتمال سقوط‌‌‌شان هم وجود دارد، اما درست به همان اندازه غیر محتمل!
به هر حال تیم‌هایی که احتمال سقوط در کنار استقلال اهواز و ابومسلم را دارند، راه‌آهن، مس، مقاومت، پاس، شاهین و فولاد هستند. از بین این تیم‌ها و با توجه به نتایج اخیر، سه تیم فولاد، شاهین و پاس مصون‌تر از سه تیم دیگر هستند. فولاد که در نیم فصل اول هفدهم شده بود، در نیم فصل دوم پس از سپاهان، بیشترین امتیاز را کسب کرده است. پاس هم در نیم فصل اول شانزدهم بود، اما در نیم فصل دوم تاکنون در جایگاه ششم بوده است.
به نظرم تیم سوم از بین مقاومت و راه‌آهن، انتخاب خواهد شد که در این بین و با توجه به نتایج اخیر، مقاومت احتمال سقوط بیشتری دارد.
متأسفانه شنیده می‌شود که مهمترین فاکتور در سقوط و بقای تیم‌ها، تبانی است! راه‌آهن مدارکی دارد که نشان می‌دهد شاهین بوشهر در پی تبانی با برخی از بازیکنان راه‌آهن بوده است و تراکتورسازی در دیدار با ابومسلم به ظاهر به دلیل اعتراض به تصمیم داور ولی در واقع برای حفظ منافع ناصر شفق که مدیر عامل تراکتورسازی است و سهام دار ابومسلم، زمین بازی را ترک کرده، تا سه امتیاز به حساب ابومسلم ریخته شود! به هر حال به نظر می‌رسد که مافیای فوتبال ایران روز به روز قوی تر می‌شود و کسی هم نمی‌تواند جلوی این مافیا قد علم کند.
×××
و اما چند نکته جالب آماری درباره نهمین دوره لیگ برتر:
طولانی‌ترین رکورد شکست ناپذیری پیاپی: سپاهان 13 بازی (هفته 14 تا هفته 27)
طولانی‌ترین رکورد برد پیاپی: سپاهان 8 بازی (هفته 14 تا هفته 22)
طولانی‌ترین رکورد در عدم پیروزی پیاپی: فولاد 14 بازی (هفته 1 تا هفته 15)
طولانی‌ترین رکورد شکست پیاپی: استقلال اهواز 6 بازی (هفته 25 تاکنون)
طولانی‌ترین رکورد تساوی پیاپی: پیکان 5 بازی (هفته 11 تا هفته 16)
طولانی‌ترین رکورد بسته نگه داشتن دروازه در بازی‌های پیاپی: پیکان 5 بازی (هفته 3 تا هفته 8)
طولانی‌ترین رکورد گلزنی پیاپی در هر دیدار: ذوب‌آهن، استقلال تهران، مس، مقاومت و استقلال اهواز همگی 6 بازی
طولانی‌ترین عدم موفقیت در گلزنی در بازی‌های پیاپی: شاهین بوشهر 4 بازی (هفته 16 تا هفته 20)
بیشترین گل زده: سپاهان 62 گل
کمترین گل خورده: سپاهان 26 گل
کمترین گل زده: فولاد 28 گل
بیشترین گل خورده: استقلال اهواز 53 گل
میانگین گل در هر بازی: 2.5 گل
تعداد تساوی‌ها: 92 دیدار (33%)
تعداد بردها: 187 دیدار (67%)
تعداد بردهای با اختلاف 1 گل: 113 (40.5%)
تعداد بردهای با اختلاف 2 گل: 52 (18.6%)
تعداد بردهای با اختلاف 3 گل: 12 (4.3%)
تعداد بردهای با اختلاف 4 گل: 8 (2.9%)
تعداد بردهای با اختلاف بیش از 4 گل: 2 (0.7%)
تعداد تساوی‌های بدون گل: 27 دیدار (9.7%)
آمار دیدارهای خانگی:
بهترین تیم در دیدارهای خانگی: سپاهان با 13 برد، 1 تساوی و 2 باخت (83% از کل امتیاز ممکن)
بدترین تیم در دیدارهای خانگی: استقلال اهواز با 4 برد، 3 تساوی و 8 باخت (33% از کل امتیاز ممکن)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 1 گل: 73 (26.2%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 2 گل: 35 (12.5%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 3 گل: 10 (3.6%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 4 گل: 6 (2.2%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف بیش از 4 گل: 0
آمار دیدارهای خارج از خانه:
بهترین تیم در دیدارهای خارج از خانه: استیل آذین با 8 برد، 3 تساوی و 4 باخت (60% از کل امتیاز ممکن)
بدترین تیم در دیدارهای خارج از خانه: ابومسلم بدون برد، 4 تساوی و 12 باخت (8% از کل امتیاز ممکن)
تنها تیم بدون پیروزی خارج از خانه: ابومسلم
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 1 گل: 40 (14.3%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 2 گل: 17 (6.1%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 3 گل: 2 (0.7%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 4 گل: 2 (0.7%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف بیش از 4 گل: 2 (0.7%)
۱ نظر:
سلام وقتتون بخير از سايتتون بازديد کردم بسيار عالي وآموزنده مي باشد اميدوارم موفق باشيد به سايت ماهم يه نظري بنداز
ارسال یک نظر