:نمای کلی
همانطور که انتظار می رفت ایران در بازی با ازبکستان برنده از زمین بیرون آمد و البته همانطور که پیش بینی می شد با مشقت های فراوان. مشقت هایی ناشی از قدرت بدنی خوب ازبک ها و سردرگمی های همیشگی ایران در بازی نخست هر تورنمنت. این مشکل ایران که ناشی از کمبود بازی های تدارکاتی و شناخت کافی بازیکنان از یکدیگر است، کی حل خواهد شد؟
به طور کلی در نیمه اول بازی دیروز و به ویژه بعد از گل به خودی رحمان رضایی، ایران هیچ حرفی برای گفتن نداشت. البته قبل از اون هم تنها دوبار روی دو پاس زیبا از کریمی و تیزهوشی هاشمیان، صاحب دو موقعیت شدیم که هر دو را از دست دادیم. ا
اما نیمه دوم ورق کاملاً برگشت و این تیم ایران بود که برنامه های خودش رو در زمین به ازبکستان دیکته می کرد. هر چند که موقعیت های ایجاد شده در نیمه دوم اکثراً با مهارت فردی بازیکنان ما (دیروز از یازده مرد اصلی ما نه نفر لژیونر بودند) ایجاد شد، اما تعویض شجاعانه قلعه نوعی در ابتدای نیمه دوم و آوردن کاظمیان پرانگیزه به جای خطیبی نشان از جسور بودن مربی ما داشت. ا
در نهایت ایران رو دیروز تیمی پر مهره و در عین حال پر اشتباه دیدم. هر چند که معتقدم با این برد روحیه بخش بازی های بهتری از تیم ایران خواهیم دید. ا
:نفر به نفر تیم ملی
حسن رودباریان (گلر): رودباریان که در قحط الرجال دروازبان در ایران مرد اول این نقطه حساس شده، در خروج های خودش بسیار ضعیف بود. روی صحبتم به لحظه منجر به گل نیست. چون به نظر من در اون لحظه ناهماهنگی بین رحمان رضایی و حسن رودباریان عامل اون گل لعنتی بود. خروج حسن در اون شرایط طبیعی بود. چون اگر رحمان نمی توانست زودتر ضربه را بزند (که ایکاش چنین می شد) مهاجم ازبک ها با دروازبان ما تک به تک می شد. اما حسن چند بار به خصوص در نیمه اول خروج های ناپخته ای داشت که امیدوارم در بازی های حساس تر این اتفاق نیفتد. شروع مجددهای حسن هم اگرچه بسیار بهتر از ابراهیم میرزاپور بود، اما گاهی اوقات از دقت لازم برخوردار نبود. اوج هنر حسن مهار شرایط تک به تک نیمه دوم بود که درست در اوج حملات ایران شکل گرفت و اگر رودباریان اون تک به تک را نمی گرفت، پیروزی برای ایران بسیار دشوارتر می شد. ا
سید جلال حسینی (دفاع میانی): بدون شک بهترین مرد میدان بود. چه در بین ایرانی ها و چه در میان ازبک ها. کسی که در اولین تجربه رسمی خودش در تیم ملی ایران به تنهایی دفاع ایران رو سر و سامان داد و حتی با گل به هنگام خودش کابوس شکست رو هم از ذهن بازیکنان ما پاک کرد. سید جلال مرد اول این میدان بود. ا
رحمان رضایی( دفاع میانی): شاید رحمان از نطر ذهنی آماده نبود و شاید دلیل نیمکت نشینی های مداوم در لیورنو و اندیشیدن وی به خداحافظی از فوتبال، ناشی از همین ضعف های ایجاد شده در بازی رحمان بوده. رحمان بدون اغراق بدترین بازیکن دیروز ما بود. کسی که فارغ از گل به خودی پنج بار دیگه مغلوب مهاجم مستقیم خودش شد تا همه کسانی که رحمان رو از قبل می شناختند، یک علامت تعجب بزرگ مقابل چشمانشون ایجاد بشه! ا
مهدی مهدوی کیا (دفاع راست): نمی دونم هدف قلعه نوعی از نیمکت نشین کردن کعبی و عقب کشیدن مهدی چی بود؟ اما هدف هر چی که بود، باعث شد تا مهدی تنها ده درصد توانایی های خودش رو به نمایش بگذاره. مهدی دیروز تا دقیقه 60 که دندانش در یک برخورد شکست بازیکن مؤثری بود و در دفاع خوب کار می کرد، اما از اون لحظه به بعد مهدی روحیه ای برای ادامه نداشت و شاید بهترین راه تعویض مهدی بود که انجام نشد. ا
فریدون زندی (دفاع چپ): بدون تعارف وقتی که گزارشگر استرالیایی سیستم ایران رو چهار-سه-سه اعلام کرد با تمسخر گفتم این گزارشگر هیچی نمی دونه! اما کمی که از بازی گذشت دیدم فریدون هم مثل مهدی اسیر تفکرات قلعه نوعی شده و باید بازی رو در زمین ایران در نقش دفاع چپ انجام بده! آیا قلعه نوعی ستار زارع رو خط زد تا زندی رو در پست غیر تخصصی خودش قرار بده؟ من نمی دونم! اما چیزی که می دونم عدم کارایی زندی در دفاع چپه که قطعاً در بازی های مهمتر گریبان ما رو خواهد گرفت. ا
آندرانیک تیموریان (هافبک دفاعی): آندو خوب بود اما نه به خوبی خودش. آندو پاس گل دوم رو به زیبایی هر چه تمام تر برای کاظمیان مهیا کرد، اما بارها در میانه میدان با پاس های اشتباه خودش لرزه بر اندام ما انداخت. آندو باید بهتر از این بازی کنه. ا
جواد نکونام (هافبک دفاعی): جواد مثل همیشه بود. ناپیدا اما مؤثر. هر چند که اگر ضربه سر جواد در اواسط نیمه دوم به تور می نشست، مهر این بازیکن به دل خیلی ها، از جمله من می افتاد. اما در نهایت جواد، جواد همیشه بود. مثبت و ناپیدا. ا
علی کریمی (هافبک تهاجمی): من هم مثل اکثر ایرانی ها کریمی رو در بند مسائل غیر فوتبالی می دونم. کریمی دیروز فقط در سه چهار صحنه مرا یاد کریمی انداخت. کریمی باید ثابت کنه که مارادونای آسیاست. اگر تنبلی های ذاتی بهش مجال بده! کریمی دیروز هم جنگید، هم بازی سازی کرد و هم دریبل زد و در تمام این موارد عالی بود، اما موضوع اینجاست که کریمی هر وقت خودش خواست این کارها را کرد نه تمام دقایق بازی. ا
رسول خطیبی (مهاجم راست): خطیبی سالهاست در تیم ملی است، اما هنوز نتونسته درخشش بازی های باشگاهی رو در بازی های ملی داشته باشه. خطیبی دیروز تنها یک نیمه بازی که ایکاش نمی کرد! خطیبی دیروز اشتباه خاصی نداشت، چون اصولاً خیلی در جریان بازی نبود. ا
وحید هاشمیان (مهجم نوک): وحید یک سر و گردن از بازی های جام جهانی بالاتر بود، اما هنوز کندی ذاتی او مرا آزار می ده. دیروز وحید چند تک صحنه خوب ایجاد کرد و در کل خیلی خوب نبود. هر چند که معتقدم شایسته ترین مهاجم ما برای کامل بازی کردن بود! ا
رضا عنایتی (مهجم چپ): رضا که همیشه از کم بازی کردن در تیم کلی ناراضی بود، دیروز نود دقیقه فرصت داشت تا خودش رو ثابت کنه. اما او حتی پس از جا گذاشتن دروازبان حریف، از توانایی در یک استپ ساده هم عاجز بود تا ذهن من لااقل به گنده گویی های او در زمان برانکو معطوف بشه. عنایتی اگر سوگلی قلعه نوعی نبود قبل از نیمه اول باید تعویض می شد! ا
جواد کاظمیان (جانشین خطیبی): دیروز جواد یک ستاره بود که بارها از جناح چپ ازبکستان گریخت و اون ها رو آزار داد و در نهایت هم با گل ساده اما زیبای خودش جای خودش رو برای بازی بعدی مقابل چین در ترکیب اصلی پیدا کرد. البته اگر قلعه نوعی هم با نظر من موافق باشه. ا
مهرزاد معدنچی (جانشین هاشمیان): مهرزاد همون بازیکن همیشگی بود. بازیکنی با قوای بدنی خوب اما سری پائین که بی هدف در زمین انرژی مصرف می کنه! مهرزاد دیروز به جای هاشمیان وارد زمین شد اما جای عنایتی ایستاد تا عنایتی در نوک پیکان تیم ایران فرصت بیشتری برای خراب کردن موقعیت ها داشته باشه! ا
هادی عقیلی (جانشین کریمی): عقیلی دیروز به جای علی کریمی آمد اما در دفاع ایستاد تا هم نتیجه را برای ما حفظ کنه و هم در اثر تعویض دیر هنگام کمی وقت تلف بشه. هادی دیروز فرصتی برای عرضه اندام نداشت. هر چند که می تونست خیلی زودتر به جای رحمان وارد زمین بشه. ا
امیر قلعه نوعی ( سرمربی): امیر دیروز نمره قبولی گرفت چون ایران در نیمه موسوم به نیمه مربیان، دگرگون شد. اوج هنر او تعویض خطیبی با کاظمیان بود. هر چند که اشتباهاتی در چینش بازیکنان داشت. عقب کشیدن مهدوی کیا و زندی. بیرون نشاندن کعبی و در زمین نگه داشتن عنایتی. اما در نهایت امیر روز خوبی داشت. راستی می دونستین امیر گفته بود سعی می کنم خودم رو در طول بازی کنترل کنم؟ ولی او در دقایق پایانی اخراج شد تا ثابت کنه مرد احساساتی تیم ماست! ا
------------------------
پانوشت: با اتمام دیدارهای اول تمام تیم ها و علی رغم نتایج شگفتی ساز روز اول، معتقدم غول های آسیا باز هم به مرحله بد صعود خواهند کرد. استرالیا حالا با تجربه ای گرانبها از بازی با تیم عربی به مصاف عراق می ره. ژاپن که در بازی اول هم تیم برتر میدان بود و با گل دقایق پایانی بازیکن اروگوئه ای الاصل قطر دو امتیاز حساس رو از دست داد، باز هم قد علم خواهد کرد. عربستان و کره هم هر دو در بازی عجیب دیشب نشان دادند لیاقت های زیادی در این دوره برای کسب مقام دارند. ا
