فولاد و نفت تهران شگفتی سازان لیگ دهم تاکنون

نمای کلی:
هفت هفته آغازین دهمین دوره لیگ برتر ایران فصل 90-1389 در 33 روز میانی تابستان امسال برگزار شد! از هفته اول (4 مرداد) تا پایان هفته هفتم (6 شهریور) در 63 دیدار برگزار شده 164 گل به ثمر رسید. در این بین نتیجه 30 درصد بازی‌ها تساوی بود. پرگل‌ترین دیدار را صبا و شهرداری تبریز برگزار کردند که با تساوی 4-4 به پایان رسید و بهترین پیروزی را تاکنون پنج تیم متفاوت به دست آورده‌اند:

استیل‌‌آذین تهران 3 پاس همدان 0 هفته دوم
نفت تهران 0 فولاد خوزستان 3 هفته چهارم
صبا قم 5 راه‌آهن شهرری 2 هفته چهارم
مس کرمان 5 شهرداری تبریز 2 هفته چهارم
استقلال تهران 3 پیکان قزوین 0 هفته پنجم

هیچ تیم بدون برد و بدون باختی در جدول وجود ندارد و در واقع تنها 0 جدول مقابل نام نفت آبادان قرار دارد که آن هم نشان دهنده نداشتن نتیجه تساوی برای آبادانی‌های تازه بازگشته به لیگ برتر است.

بررسی بالای جدول:
در حالیکه از ابتدای فصل پنج تیم سپاهان، ذوب‌آهن، پرسپولیس، استقلال و استیل‌آذین مدعی قهرمانی به شمار می‌آمدند؛ در حال حاضر سه تیم ذوب‌آهن، پرسپولیس و استقلال با قرار گرفتن در رده‌های اول تا سوم جدول رده‌بندی، آغاز خوبی داشته‌اند. اما دو تیم متمول و پر امید سپاهان و استیل‌آذین، تاکنون نتوانسته‌اند در حد انتظار نتیجه بگیرند. نکته جالب اینجاست که ذوب‌آهن با اختلاف امتیازی که امسال نسبت به رقیب همشهری‌اش، سپاهان کسب کرده است، توانسته در جدول تمام ده دوره لیگ برتر هم از سپاهان پیش بیفتد.

ذوب‌آهن که همواره در سال‌های اخیر از مدعیان قهرمانی به شمار رفته ولی هرگز قهرمان لیگ برتر ایران نشده است، امسال هم با حفظ اسکلت اصلی تیم و کادر مربیگیری‌اش، تیمی با ثبات نشان داده است. البته ذوب‌آهن مهره مؤثری چون حسن اشجاری را از دست داده، اما هنوز خلأ این بازیکن را احساس نکرده است. یکی مشکلات ذوب‌آهن حضور در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیاست که به نوعی ته مانده رقابت‌های سال گذشته محسوب می‌شود! ذوب‌آهن روزهای 24 و 31 شهریور دو دیدار نفس‌گیر با قهرمان دوره قبل این بازی‌ها، پوهانگ استیلرز کره‌جنوبی خواهد داشت که مسلماً باعث خستگی بازیکنان این تیم خواهد شد. جدا از خستگی، برد احتمالی در مجموع این دو دیدار منجر به برگزاری حداقل دو دیدار دیگر در مهر ماه خواهد شد که باز هم فشار مضاعفی بر بدن بازیکنان ذوب‌آهن خواهد بود. اما باخت احتمالی هم می‌تواند اثرات مخرب روحی خود را بر روی تیم بر جای بگذارد.

داستان پرسپولیس، داستان دیگری است. من قبلاً بارها در مورد حس پیروزی جویانه علی دایی نوشته بودم و معتقد هستم دایی با القای همین حس به بازیکنانش توانسته پس از نزدیک به سه سال بار دیگر پرسپولیس را به صدر جدول لیگ برتر برساند. هر چند که این صدرنشینی تنها پنج روز دوام آورد ولی مطمئن باشید، پرسپولیس امسال از بخت بالایی برای قهرمانی برخوردار است. برعکس ذوب‌آهن که تنها به خاطر یک گل خورده کمتر بالاتر از پرسپولیس ایستاده، قرمز پوشان پایتخت حداقل تا آغاز دیدارهای جام حذفی تمام حواسشان معطوف به لیگ برتر خواهد بود و همین امر می‌تواند، بار دیگر پرسپولیس را به صدر جدول برساند.

به اعتقاد من، استقلال رقیب سنتی پرسپولیس، علی‌رغم این که در 7 دیدار اول فصل با کسب 12 امتیاز، 4 امتیاز از صدر جدول عقب افتاده، ولی عملکرد بهتری نسبت به پرسپولیس و حتی ذوب‌آهن داشته است. چرا که آبی پوشان تهرانی 2 دیدار از 7 دیدارشان را مقابل سپاهان و استیل‌آذین برگزار کرده‌اند و از این 2 دیدار دشوار، 4 امتیاز گرفته است. این در حالی است که پرسپولیس هنوز با هیچ‌کدام از غول‌های لیگ امسال روبرو نشده است و اولین دیدار دشوار آنان مقابل استقلال در هفته یازدهم خواهد بود.

اما سپاهان، مدافع عنوان قهرمانی، پس از اینکه سه دیدار نخست را با تساوی به پایان رساند، در چهار هفته پس از آن، به طور تناوبی و یک در میان بازی‌هایش را برده و باخته است. سپاهان در حال حاضر با 9 امتیاز در رده دهم جدول رده‌بندی قرار دارد. قلعه‌نوعی برای حفظ شغلش هم که شده باید هر چه سریع‌تر تیمش را جمع و جور کند و بار دیگر به جمع مدعیان بالای جدول بپیوندد. دو دیدار نسبتاً آسان مقابل دو تازه وارد لیگ برتر، شهرداری تبریز و نفت تهران در دو هفته آتی، می‌تواند 6 امتیاز شیرین را برای تیم بحران زده اصفهانی به ارمغان بیاورد. هر چند که نفت تهران در هفت هفته آغازین لیگ نشان داده که استاد گرفتن تساوی است و برای اثبات این امر استیل‌آذین و استقلال را قربانی کرده است.

استیل‌آذین را به نوعی می‌توان پر سر و صداترین تیم لیگ امسال به حساب آورد. حضور علی کریمی در یک تیم برای سر و صدای زیاد کافی است! نیست؟ استیل‌آذین که شروع نسبتاً خوبی داشت و دو برد پیاپی مقابل فولاد و پاس به دست آورد، در پنج هفته متوالی پس از آن رنگ برد را ندیده است که البته سه هفته آخرش را می‌توان ناشی از برخورد پاسدار مؤابانه مصطفی آجرلو در قبال روزه‌خواری علی کریمی دانست. آخرین اخبار حاکی از آن بوده است که آجرلو از سمت خود استعفا داده است که این می‌تواند خبر خوشی برای مجموعه تیم استیل‌آذین باشد. اگر استیل‌آذین قافیه قهرمانی را تا حوالی اسفند ماه (هفته 26 یا 27) نبازد، آن‌گاه با توجه به درگیر شدن ذوب‌آهن، سپاهان، پرسپولیس و احتمالاً استقلال در لیگ قهرمانان آسیا، استیل‌آذین از شانس خوبی برای سبقت گرفتن از سایر رقبا برخوردار خواهد بود.

مقایسه با فصل قبل:
اولین نکته این است که فصل قبل هفت هفته اول در هفت هفته برگزار شده بود و امسال در پنج هفته! اما فارغ از این مسأله، فصل قبل هم صدرنشین لیگ در هفته هفتم، 16 امتیازی بود. پیکان تیمی که در حاضر، تحت هدایت محمد احمدزاده، با 7 امتیاز پانزدهم است؛ فصل گذشته با سرمربیگری حمید درخشان با 16 امتیاز صدرنشین بود! استقلال که به همراه پرسپولیس و مقاوت سپاسی فصل گذشته هنوز طعم تلخ باخت را تا انتهای هفته هفتم نچشیده بود، با 15 امتیاز دوم بود. در واقع فارغ از دیدارهای برگزار شده تا پایان هفته هفتم، استقلال مرفاوی، بهتر از استقلال مظلومی نتیجه گرفته بود. ذوب‌آهن طبق معمول سایه‌اش بر صدر جدول بود و با 14 امتیاز (2 امتیاز کمتر از امسال) سوم بود. سپاهان که در نهایت قهرمان شد، در شرایطی بسیار مشابه شرایط کنونی‌اش بود. تنها به جای 2 برد، 3 تساوی و 2 باخت امسال، با 3 برد، 2 تساوی و 2 باخت، 11 امتیازی بود و در رده ششم. پرسپولیس هم پارسال در این مقطع با 11 امتیاز (5 امتیاز کمتر از امسال) هفتم بود. در کل نسبت به فصل قبل در هفته هفتم، پاس از رده 18 به رده 6 صعود کرده که بهترین پیشرفت بوده است. ضمن آنکه استیل‌آذین، شاهین بوشهر و ملوان بدون تغییر نسبت به فصل قبل در رده‌های نهم، سیزدهم و یازدهم قرار دارند.

بازی‌های خانگی:
در بازی‌های خانگی، پرسپولیس با سه برد در سه بازی بهترین تیم بوده است و پس این تیم ذوب‌‌آهن و صبا قرار دارند.



بازی‌های خارج از خانه:
فولاد خوزستان با شکست دادن دو تیم استقلال و نفت تهران در خانه حریف، ضمن کسب عنوان بهترین تیم خارج از خانه تاکنون، تنها شکست دو تیم مذکور را نیز رقم زده است.



سایر ترین‌ها:
طولانی‌ترین روند بدون شکست متوالی: پرسپولیس، ذوب‌آهن، استیل‌آذین و استقلال، 5 دیدار متوالی
طولانی‌ترین روند پیروزی متوالی: پرسپولیس 4 برد پیاپی
طولانی‌ترین روند بدون پیروزی: استیل‌آذین، پیکان، نفت تهران و راه‌آهن، 5 دیدار متوالی
طولانی‌ترین روند باخت متوالی: راه‌آهن 4 باخت پیاپی
طولانی‌ترین رکورد گل نخوردن در دیدارهای متوالی: تراکتورسازی، 3 دیدار متوالی
تیم‌هایی که در تمام دیدارهایشان گل زده‌اند: پرسپولیس، ذوب‌آهن، شهرداری تبریز
طولانی‌ترین رکورد گل نزدن در دیدارهای متوالی: شاهین بوشهر 3 دیدار

پنج تیم بالای جدول لیگ نهم، مدعیان لیگ دهم هم هستند

در حالی که حدوداً یک هفته به آغاز دهمین دوره لیگ برتر باقی مانده است، اکثر تیم‌ها هنوز در حال بستن تیم خود هستند. این مسأله از یک طرف به شروع زود هنگام لیگ دهم مربوط می‌شود و از طرف دیگر به بلاتکلیفی برخی از تیم‌ها.

نمای عمومی لیگ دهم بیانگر این است که پنج تیم مدعی قهرمانی این دوره خواهند بود. سپاهان و ذوب‌آهن اصفهان، پرسپولیس و استقلال به علاوه استیل‌آذین. در واقع لیست مدعیان را تیم‌های اول تا پنجم دوره قبل تشکیل می‌دهند که این موضوع نشان‌دهنده خروج فوتبال ایران از حالت دو قطبی سالیان دور و ورود آن به یک پنج ضلعی قدرت است.

سپاهان همانند فصل گذشته بالاترین بخت را برای قهرمانی در لیگ برتر دارد. مجموعه سپاهان، کامل‌ترین و بهترین ترکیب در بین باشگاه‌های ایرانی است. مدیریت بُرّا و با نفوذ، عدم مشکل مالی، حمایت تماشاگر، بازیکنان خوب در تمامی پست‌ها و از همه مهم‌تر حضور سرمربی‌ای که حالا هیچ‌کس با او به چیزی کمتر از قهرمانی فکر نمی‌کند. سپاهان که فصل گذشته در برخی پست‌ها ضعف داشت با به خدمت گرفتن بال چپ و راست استقلال (هاشم بیگ‌زاده و خسرو حیدری) و فابیو جانواریو، عملاً استقلال را خلع سلاح کرد تا قلعه‌نوعی با یک تیر دو نشان زده باشد. اما خرید‌های قهرمان لیگ به این سه نفر منتهی نشد. دو مهره برگشت خورده ایرانی از لیگ امارات (جواد کاظمیان و رضا عنایتی) هم به زردپوشان اصفهان ملحق شدند که هر دو از انگیزه‌هایی بالای برخوردارند. کاظمیان که سال‌ها زیر سایه مهدوی‌کیا مجبور بود تنها از روی نیمکت تیم ملی نظاره‌گر بازی‌های ایران باشد، پس از خداحافظی مهدوی‌کیا هم نتوانست به مهره ثابت تیم ملی تبدیل شود و دلیل آن هم خسرو حیدری بود. حالا به نظر می‌رسد، کاظمیان ترجیح داده که رقابت با حیدری را به عرصه باشگاهی بکشاند تا شاید از همین جا به تیم ملی برسد. البته در این میان، هنر بازی‌گیری قلعه‌نوعی از این دو نفر می‌تواند تضمین کننده حضور توأم این دو مهره با ارزش در سپاهان و تیم ملی باشد. عنایتی هم که فصل قبل بعد از حضور کم فروغش در استقلال به امارات بازگشت، حالا با انگیزه‌ای مضاعف به ایران بازگشته تا زیر نظر مربی مورد علاقه‌اش، بار دیگر آقای لیگ ایران شود. به نظر می‌رسد قلعه‌نوعی اعتماد چندانی به میلوراد جانیوس مهاجم صربی که جانشین عمادرضا شده ندارد. از طرفی بی‌نظمی‌های ابرهیم توره هم مزید بر علت شده تا قلعه‌نوعی به مهاجم 33 ساله مشهدی روی خوش نشان دهد. سپاهان از نظر قرعه هفته‌های آغازین، بسیار خوش شانس بوده است. راه‌آهن، ملوان، فولاد و شاهین بوشهر، چهار حریف نخست سپاهان هستند، اما این تیم در هفته پنجم و در فولاد شهر میهمان ذوب‌آهن است.

ذوب‌آهن دیگر تیم اصفهانی برعکس سپاهان و همانند سال‌های گذشته در فصل نقل و انتقالات بسیار کم هیاهو ظاهر شده است. ذوبی‌ها امسال با برگرداندن بهترین گلزن تاریخ باشگاهشان در لیگ برتر (مهدی رجب‌زاده) به تیم و اضافه کردن جلال رافخایی از ملوان، به قدرت تهاجمی خود افزوده‌اند. اما از سوی دیگر با از دست دادن حسن اشجاری که به اعتقاد من بهترین دفاع چپ ایران در حال حاضر می‌باشد، در این پست به مشکل بر خواهند خورد. هر چند که منصور ابراهیم‌زاده نشان داده که همیشه حرفی برای گفتن دارد و امسال هم این موضوع تکرار خواهد شد. ذوب‌آهن با قرعه نسبتاً مناسبی برای شروع لیگ روبرو شده است. دیدار خانگی مقابل پیکان می‌تواند اولین برد خانگی را نیز در پی داشته باشد. هر چند دیدار هفته سوم مقابل استقلال در اصفهان حکم یک فینال زودرس را دارد. ذوب‌آهن همانطور که پیشتر عنوان کردم، در هفته پنجم هم پذیرای سپاهان است که دیداری بسیار حساس خواهد بود.

استقلال پر تغییرترین تیم لیگ در تعطیلات امسال بود. از مدیر عامل تا کادر فنی و بازیکنان، همگی دستخوش تغییر شدند. حالا علی فتح‌الله زاده در رأس باشگاه است که ترجیح داده با پرویز مظلومی و بهتاش فریبا تیمش را روانه لیگ دهم کند. استقلال که بازیکنان کلیدی تیمش را (شاید به دلیل بی‌مدیر بودن) از دست داد، در باغ بهشت را به روی بازیکنان برزیلی گشود تا معلوم شود پرویز مظلومی به عنوان یک آبادانی ارادت خاصی به فوتبال برزیل دارد. اندرسون ریکاردو دوس سانتوز (اندرسون) مهاجم خوش قد و قامت و برزیلی که فصل گذشته در تیم اف سی سئول کره بازی می‌کرد؛ فیلیپه آلوز دسوزا هافبک دفاعی فصل گذشته ملوان و آنره لوئیز دی اولیویه‌را رگاتیه‌ری (آندره لوئیز) مدافع-هافبک راست همگی با نظر پرویز مظلومی به استقلال پیوستند. اگر به این جمع میلاد میداوودی و ایمان مبعلی را هم اضافه کنیم، جمع خوزستانی‌های استقلال هم جمع می‌شود. جلال شیرزاد یک دفاع چپ مطمئن است که قابلیت‌های تهاجمی هم دارد. شیرزاد می‌تواند عصای دست مظلومی باشد و بار تهاجمی استقلال را از جناح راست و در غیاب خسرو حیدری به جناح چپ بکشاند و جای خالی هاشم بیگ‌زاده را هم پر کند. فرزاد آشوبی هم از مس به استقلال پیوست که رقابت سختی با ایمان مبعلی و دسوزا برای پر کردن جای حسین کاظمی خواهد داشت. مجتبی جباری هم پس از یک سال دست و پنجه نرم کردن با مصدومیت، امسال آماده است تا به تیم خود خدمت کند. با نگاهی به لیست استقلال متوجه ترافیک بازیکن در خط میانی می‌شویم و اگر مصدومیت سید صالحی در خط حمله را در نظر بگیریم که اقلاً تا نیم فصل قادر به بازی کردن نخواهد بود، دست مظلومی در انتخاب فورواردهایش بسته است. آرش برهانی و فرهاد مجیدی تنها گزینه‌های باقی مانده خواهند بود. استقلال دو هفته آغازین را با دو بازی نسبتاً آسان شروع خواهد کرد. شهرداری تبریز و فولاد. اما دیدار هفته سوم و چهارم مقابل ذوب‌آهن و استیل‌آذین برای استقلال بسیار حساس خواهد بود.

پرسپولیس که فصل گذشته بسیار پر نوسان بود، در نهایت با قهرمانی در جام حذفی توانست بار دیگر به آسیا بازگردد. اما امسال هواداران پرطرفدارترین تیم ایران به هیچ چیز جز قهرمانی در لیگ برتر رضایت نمی‌دهند. امسل دیگر دایی خودش بازیکنان را انتخاب کرده، تیم را دوبار به اردو برده و مهدی تارتار را هم به عنوان دستیار خودش برگزیده تا تیم را قهرمان کند. پرسپولیس 6 بازیکن مطرح ایرانی و یک جوان بورکینافاسویی را به تیم خود اضافه کرده، که یکی دو نفر از این بازیکنان در زمره بازیکنان برتر لیگ نهم قرار داشتند. محمد نوری بازیکن کرمانشاهی پرسپولیس که سه فصل رؤیایی را در صبا سپری کرد و از همانجا هم به تیم ملی رسید، حالا برای اثبات شایستگی‌هایش به پرسپولیس آمده. مازیار زارع یکی دیگر از دیپورت شده ایرانی فوتبال امارات، به تیم سابقش پرسپولیس بازگشته ولی تاکنون در دیدارهای پیش از فصل چنگی به دل نزده است. رحمان احمدی دروازه‌بان ذخیره فصل پیش سپاهان برای رسیدن به تیم به پرسپولیس پیوست تا میثاق معمارزاده را از تیم فراری دهد و به فولاد هدایتش کند. علیرضا نورمحمدی مدافعی که 7 سال در تیم‌های آهنی (ذوب‌آهن و راه‌آهن) با کوله‌باری از تجربه در 29 سالگی به پرسپولیس پیوسته ولی آیا او موفق می‌شود جای خالی افشین پیروانی در چند سال اخیر را پر کند؟ امیرحسین فشنگچی چپ پای 23 ساله فصل گذشته صبا هم با پیوستن به پرسپولیس به نظر می‌رسد به طور ثابت در بازی‌های پرسپولیس حضور داشته باشد. غلامرضا رضایی که فصل گذشته با زدن 7 گل در 17 بازی برای فولاد چشمان همه را خیره کرده بود هم با پیوستن به پرسپولیس ارادتش را به دایی نشان داد و دایی هم امیدوار است که سرعت او در کنار مهارت‌های هروه اوساله به کار پرسپولیس بیاید. اما بهترین خرید امسال پرسپولیس به نظر من هروه اوساله مهاجم 22 ساله بورکینافاسویی است. بورکینافاسو (به خاطر اسمش احتمالاً) در زبان محاوره ما مکانی بوده برای نشان دادن بی اهمیت بودن و دور بودن جایی یا شخصی. اما شاید بد نباشد بدانیم که فوتبال بورکینافاسو در آفریقا هشتم است و در دنیا چهل و پنجم. درست است که فوتبال این کشور به اندازه همسایگانش (غنا و ساحل عاج) در دنیا مطرح نیست، اما سطح فوتبالش از سطح فوتبال ما بالاتر است. هروه اوساله 22 ساله هم علی‌رغم سن کمش در تیم ملی این کشور بازی کرده. اگر او بتواند زیر نظر علی دایی درست آموزش ببیند، با توجه به قد و قامتش می‌تواند خط آتش پرسپولیس را بیمه کند. پرسپولیس در هفته‌های آغازین لیگ قرعه چندان آسانی ندارد، اما اولین حریف قلدر این تیم رقیب سنتی‌اش استقلال خواهد بود که در هفته یازدهم با آن روبرو می‌شود. در واقع با این که پرسپولیس باید در هفته اول به مصاف تراکتورسازی برود و هفته دوم و چهارم به ترتیب میهمان صبا و نفت آبادان است، که این دیدارها ساده نیستند ولی ده دیدار اول این تیم با تیم‌هایی است که مدعی قهرمانی نیستند و برگزاری 6 دیدار از آن در ورزشگاه آزادی، این شانس را به شاگردان علی دایی می‌دهد تا شروعی رؤیایی در لیگ دهم داشته باشند.

استیل‌آذین بی ریشه‌ترین تیم لیگ دهم است که با تزریق پول حسین هدایتی به یکی از بخت‌های قهرمانی تبدیل شده است. به این نام‌ها توجه کنید: علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا، فریدون زندی، حسین کعبی، امیر شاپورزاده، حسن اشجاری، میلاد زنیدپور، حسین کاظمی، مهرزاد معدنچی و سیاوش اکبرپور. این بازیکنان خودشان یک تیم ملی هستند! تنها نقطه ضعف استیل‌آذین دروازه‌بان و دفاع میانی است که می‌تواند پاشنه آشیل این تیم باشد. اما نکته‌ای که نباید از کنار آن به سادگی گذشت، سرمربی این تیم است. بیلشا تومباکوویچ پس از تومیسلاو ایویچ، بهترین مربی‌ایست که در دو دهه اخیر به ایران آمده. اگر مدیران استیل‌آذین صبور باشند و وقت کافی به او بدهند، نه تنها استیل‌آذین بلکه کل فوتبال ایران از حضور او سود خواهد برد. تومباکوویج در دو مقطع و از سال 1992 تا 1999 و 2000 تا 2002، 6 بار با پارتیزان بلگراد قهرمان لیگ فوتبال یوگسلاوی شده است. پس از آن و از سال 2004 تا 2009 در چین، با تیم شنگدونگ لوننگ 3 بار قهرمان جام حذفی و 2 بار قهرمان لیگ چین شده است. به این‌ها یک مقام دومی و سومی را هم اضافه کنید تا متوجه شوید که قلعه‌نوعی اسال یک رقیب سرسخت برای قهرمانی در لیگ برتر دارد! استیل‌آذین هم مانند پرسپولیس از قرعه مناسبی برای شروع برخوردار است. تنها بازی دشوار رئال مادرید این روزهای فوتبال ایران در هفته‌های آغازین مقابل استقلال (هفته سوم) است.

سایر تیم‌های لیگ امسال شرایطی نسبتاً یکسان دارند و فقط در این بین وضع نفت آبادان فرق دارد. تمام تیم‌های لیگ برتر به جز نفت آبادان پس از پایان بازی‌های فصل قبل، مدتی به استراحت پرداختند و دوباره با بدنسازی برای فصل جدید آغاز کرده‌اند که منطقی هم به نظر می‌رسد. اما نفت آبادان تا هفته گذشته در گیر صعود به لیگ برتر بوده و عملاً زمانی برای استراحت نداشته. به همین دلیل معتقدم که نفت آبادان در هفته‌های آغازین لیگ دهم تیمی آماده خواهد داشت (چون بازیکنان هنوز بدن‌های تراشیده‌ای دارند) اما هر چه از زمان بازی‌ها بگذرد، این تیم تحلیل می‌رود و در هفته‌های پایانی نیم فصل به شدت به مشکل بر می‌خورد. سابقه نفت آبادان در سال‌های اخیر نشان داده که یکی از پر حاشیه‌ترین تیم‌های لیگ است. تماشاگران این با این که بسیار پر شور هستند، بی طاقت هم هستند. در این میان آکاچیو آلفردو کازیمرو، مربی پرتقالی نفت آبادان که سابقه چند سال حضور در این تیم را دارد، بهتر از هر کسی می‌داند که چند هفته بد نتیجه گرفتن در لیگ برتر منجر به اخراج او خواهد شد.

به هر حال و با توجه به جمیع موارد، بعید می‌دانم پنج تیم بالای جدول نسبت به فصل قبل تغییر کند. به عبارت دیگر و به ترتیب سپاهان، پرسپولیس، استیل‌آذین، استقلال و ذوب‌آهن بخت‌های قهرمانی هستند. تراکتورسازی، صبا، فولاد و مس هم احتمالاً در نیمه بالای جدول خواهند بود. اما در پائین جدول رقابت بسیار تنگاتنگ خواهد بود. در بین تیم‌هایی که ممکن است سقوط کنند، به ترتیب نفت تهران، ملوان، شهرداری، شاهین، پاس و نفت آبادان شش تیمی هستند که احتمالاً بیش از دیگران در معرض سقوط خواهند بود.

نقدی بر برنامه ارائه شده برای لیگ برتر و ساعت بازی‌ها

سوت آغاز دهمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران دوشنبه هفته آینده به صدا در خواهد آمد و این بار بر خلاف ادوار گذشته، برنامه حدودی تمام 34 هفته لیگ پیش از آغاز بازی‌ها اعلام شده است. در واقع این بهترین و بزرگ‌ترین پیش‌رفت مدیریتی در لیگ دهم بوده است.

سال فوتبالی 90-1389، سال بسیار پر ترافیکی برای فدراسیون فوتبال ایران خواهد بود. برگزاری لیگ فوتبال، جام حذفی و فصل 11-2010 لیگ قهرمانان آسیا (سپاهان، ذوب‌آهن، استقلال و پرسپولیس) و حضور ذوب‌آهن در مرحله 4/1 نهایی لیگ قهرمانان آسیا فصل 10-2009 و شاید نیمه نهایی و فینال بازی‌ها؛ توأم با جام ملت‌های آسیا در دوحه (دی و بهمن 1389)، حضور تیم المپیک در مسابقات انتخابی المپیک 2012 لندن، برگزاری دیدارهای دوستانه با اوکراین (20 مرداد)، چین (12 شهریور)، کره‌جنوبی (16 شهریور)، گنجانده شدن 5 دیدار احتمالی دیگر در روز بازی‌های ملی (FIFA Day)، مسابقات مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل (فروردین و خرداد 1390) و برگزاری 5 اردوی ملی در فاصله 4 ماهه شهریور تا دی؛ همگی نشان دهنده شلوغی بیش از پیش تقویم فدراسیون فوتبال هستند.

با این اوصاف فدراسیون (سازمان لیگ) با تعیین کردن زمان حدودی برگزرای 34 هفته لیگ به علاوه بازی‌های جام حذفی، قدم بسیار محکمی در راستای سالی هدفمند در عرصه فوتبال برداشته که پیش از سابقه نداشته است.

اما روی دیگر سکه زمان دقیق برگزاری بازی‌های دهمین دوره لیگ برتر است که خالی از ایراد نیست. با نگاهی ساده به تقویم لیگ برتر، متوجه می‌شویم که 14 هفته از 34 هفته لیگ در روزهای وسط هفته برگزار خواهد شد. این در حالی است که در حد فاصل مرداد 1389 تا اردیبهشت 1390، 21 روز تعطیل رسمی در تقویم وجود دارد، که تنها اولین آن‌ها (سه‌شنبه 5 مرداد) پذیرای بازی‌های لیگ خواهد بود. از دست دادن این تعطیلات و برگزاری 14 هفته بازی‌ها در روزهای میان هفته، بدون شک باعث کاهش بیش از پیش تعداد تماشاگران لیگ دهم خواهد شد. باید به این مسأله تعطیلی‌های طولانی مدت لیگ را هم اضافه کنیم. در حالی که هفت هفته نخست لیگ قرار است پر فشار و منظم بین 4 مرداد تا 5 شهریور برگزار شود، اولین وقفه لیگ بین هفته هفتم و هشتم و برای بازی دوستانه مقابل چین و کره‌جنوبی خواهد بود و پس از آن وقفه‌ای 4 هفته‌ای بین بازی‌های هفته نهم و دهم خواهیم داشت. وقفه 19 روزی بین هفته 15 و 16، تعطیلی 37 روزه لیگ برای جام ملت‌های آسیا و تعطیلی 20 روزه در روزهای آغازین سال 1390، همگی باعث افت تیم‌ها و کاهش تماشاگران لیگ خواهد شد.

نکته دیگر در مورد برنامه دقیق بازی‌ها، ساعت برگزاری آن‌هاست. طبق اعلام سازمان لیگ برنامه دقیق چهار هفته آغازین دهمین دوره لیگ برتر ارائه شده است. نکته اینجاست که در هفته اول تنها دیدار سایپا-صبا و ملوان-نفت تهران همزمان برگزار خواهد شد و تمامی هفت دیدار دیگر به طرز بسیار نامنظمی در ساعات گوناگون روزهای دوشنبه و سه‌شنبه 4 و 5 مرداد برگزار خواهند شد. دوشنبه ساعت 17:30، 18:00، 19:30 و 20:45. سه‌شنبه هم ساعت 17:40، 18:15 (دو بازی)، 19:40 و 20:30. این بی نظمی در هفته‌های دوم و سوم هم دیده می‌شود. اگر هدف فدراسیون از اعلام ساعات متنوع، امکان پخش مستقیم بازی‌ها هم بوده باشد، هیچ توجیهی برای تغییر ساعت از 19:30 به 19:40 یا از 20:30 به 20:45 وجود ندارد. ضمن اینکه با توجه به ساعات اعلام شده، عملاً امکان پخش کامل مستقیم بسیاری از بازی‌ها نیست. قطعاً این مشکل در حد فاصل هفته چهارم تا نهم که در ماه رمضان برگزار می‌شود، برطرف می‌شود. چرا که با توجه به طولانی بودن روزها، بازی‌ها بسیار دیر برگزار خواهد شد. به عنوان مثال هفته چهارم قرار است ساعت 21:30 آغاز شود که حدوداً تا 23:30 ادامه خواهد یافت. بنا به فرض فدراسیون فوتبالیست‌های ایرانی همه مقید به اصول دینی هستند و روزه می‌گیرند. بازی هم که نیمه شب تازه به پایان می‌رسد و تا بازیکنان به خانه و یا هتلشان برگردند حدود 1:00 نصفه شب خواهد بود. از آن طرف بازیکنان باید برای سحر بیدار شوند و به این ترتیب 5~4 خواب خواهند داشت! این داستان در ماه رمضان 6 بار تکرار خواهد شد. نکته این جاست که مثلث دولتی-مذهبی-نظامی (کفاشیان-علیپور-محمدی) فدراسیون، با به راه انداختن بساط منشور اخلاقی، به باشگاه‌ها دستور داده‌اند که باید زمان خواب و رفت و آمد بازیکنانشان را زیر نظر داشته باشند و علیپور در زمینه و در مصاحبه با سایت ورزشی گل صراحتاً اعلام کرده:

" امروزعلم پزشكی می‌گوید فاصله ساعت 10 شب تا 2 بامداد بهترین زمان برای استراحت بدن و بازیابی قوای جسمانی از دست رفته است.خب بازیكنی كه می‌آید می‌نشیند تا سه و چهار شب بیدار است ، حالا یا نشسته فیلم می‌بیند یا با رفیقش درد دل می كند یا قلیان می‌كشد یا دارد چت می‌كند و نقطه چین! و بعد تا ظهر می‌خوابد، معلوم است كه نمی‌تواند در زمین بازی آماده باشد." {اگر مصاحبه علیپور (دبیر كمیته فرهنگی منشور اخلاقی) را نخوانده‌اید بهتان توصیه می‌کنم بخوانید. قسمت اول مصاحبه – قسمت دوم مصاحبه.}

به هر حال قصدم از نگارش این مطلب نمایان ساختن نقاط قدرت و ضعف برنامه ارائه شده توسط سازمان لیگ برای دهمین دوره رقابت‌های لیگ برتر ایران بود. در پایان معتقدم با تمام کاستی‌ها اگر فدراسیون و سازمان لیگ بتوانند لیگ برتر و جام حذفی مطابق برنامه‌ای که خودشان اعلام کرده‌اند برگزار کنند، نمره قبولی خواهند گرفت.

جام قهرمانی متعلق به اصفهان است، ابومسلم و استقلال اهواز رفتنی!

در حالی که سه هفته تا پایان بازی‌های نهمین دوره لیگ برتر باقی مانده است، سپاهان در یک قدمی دومین عنوان قهرمانی خود در لیگ برتر است.
همانطور که از ابتدای فصل هم قابل پیش‌بینی بود، زردپوشان اصفهانی، پیش از پایان فصل قهرمان لیگ خواهند شد تا مزد مدیریت صحیح خود را پیش از موعد بگیرند. قصدم از نگارش این مطلب، تعریف و تملق بیهوده درباره سپاهان نیست و به همین دلیل موضوع تقدیر از سپاهان را با ادای احترام به مدیر عامل، سرمربی، بازیکنان و تماشاگران حرفه‌ای ترین تیم فوتبال نیمه حرفه‌ای ایران، پایان می‌بخشم.
×××
هدف از نگارش این مطلب، بررسی کیفی و البته آماری نهمین دوره لیگ برتر ایران است.
بررسی وضعیت بالای جدول:
روی کاغذ، سپاهان تنها 1 امتیاز از 3 دیدار آینده‌اش می‌خواهد تا برای دومین بار قهرمان لیگ شود تا با رکورد پرسپولیس و استقلال برابری کند. به جز سپاهان، فقط ذوب‌آهن این شانس را دارد که در صورت پیروزی در هر سه دیدارش و شکست سپاهان در هر سه دیدار آینده‌اش، قهرمان شود. اگر به این نکته دقت کنیم که سپاهان در طول این فصل هرگز در دو بازی پیاپی شکست نخورده، می‌توانیم احتمال سه شکست این تیم در سه دیدار پایانی فصل را احتمالی نزدیک به صفر بدانیم. اما هر اتفاقی که بیفتد، جام قهرمانی متعلق به شهر اصفهان خواهد بود.
در جنگ برای رتبه دوم تا چهارم، به ترتیب ذوب‌آهن، استقلال تهران، پرسپولس، استیل آذین، صبا و تراکتورسازی همگی شانس حضور در بین تیم‌های دوم تا چهارم را دارند که در این بین شانس چهارم شدن دو تیم صبا و تراکتورسازی، بسیار بسیار ناچیز و تا حدودی غیر ممکن است! نکته جالب اینجاست که دو تیم استیل آذین و تراکتورسازی سال گذشته در دسته اول لیگ بازی می‌کردند!
صبا که این روزها با کربکندی خیلی خوب نتیجه گرفته است، با توجه به شرایط کنونی جدول، بیشتر به شکست دادن پرسپولیس در نیمه نهایی جام حذفی می‌اندیشد.
تراکتورسازی که بی شک پر هیاهوترین تیم امسال بوده است، نیز می‌داند که امید بستن به اما و اگرهای نامحتمل برای چهارم شدن، بیشتر موجب سرخوردگی‌اش می‌شود و از هم اکنون در پی جذب بازیکنان مطرح برای حضور پر قدرت در لیگ دهم است! در مورد تراکتور سازی ذکر یک نکته خالی از لطف نیست. تراکتورسازی که در نیم فصل اول با 24 امتیاز از 17 بازی هشتم شده بود، در نیم فصل دوم هم تاکنون در 14 بازی، 19 امتیاز کسب کرده تا نشان دهد، در طول فصل روند نسبتاً ثابتی داشته است. هر چند که اگر تنها به نتایج نیم فصل دوم نگاه کنیم، تراکتورسازی در نیمه پائین جدول و در رتبه یازدهم قرار می‌گیرد. نکته دیگر در مورد این تیم، تماشگران با تعصبش هستند. شاید بد نباشد بدانیم که 71 درصد از کل امتیازهای تراکتورسازی در بازی های خانگی کسب شده است!
از چهارم تیم دیگر، ذوب‌آهن می‌تواند با کسب 4 امتیاز از دو بازی خانگی و یک بازی خارج از خانه خود، حضور در لیگ قهرمانان آسیا برای سال آینده را تضمین کند. اگر ذوب‌آهن روند خیره کننده نیم فصل اولش را در نیم فصل دوم نیز ادامه داده بود، هم اکنون رقابت بسیار سختی برای قهرمانی بین این تیم و سپاهان وجود داشت. ذوب‌آهن در نیم فصل اول 33 امتیاز کسب کرده بود ولی در نیم فصل دوم و تاکنون 21 امتیاز کسب کرده است. این تیم به خصوص در سه دیدار اخیرش 7 امتیاز از 9 امتیاز ممکن را از دست داد و همین باعث شد تا سپاهان علی‌رغم لغزش‌های زیادش، در سه دیدار آینده به یک امتیاز برای قهرمانی نیاز داشته باشد. ذوب‌آهن در حال حاضر و با توجه به وظیفه نه چندان دشوارش برای جای گرفتن در بین چهار تیم بالای جدول و صعود زود هنگامش از گروه دشوار خود در لیگ قهرمانان آسیا، بیش از هر زمان دیگری به قهرمانی در جام حذفی می‌اندیشد.
استقلال تهران هم با توجه به دیدارهای باقی مانده‌اش از شانس بالایی برای حضور در جمع چهار تیم بالای جدول برخوردار است. مرفاوی در استقلال فراتر از حد انتظار ظاهر شد و در حالی که از ابتدای فصل خیلی‌ها او را در زمره اولین مربی‌های اخراجی فصل می‌انگاشتند، توانست خودش را در تیم تثبیت کند. هر چند که نباید از نقش مجید نامجو مطلق که در ده-دوازده بازی اخیر استقلال کمک مرفاوی بوده است به راحتی گذشت. استقلال که در پنج بازی اخیرش چهار برد و یک شکست داشته، با پیروزی هفته گذشته مقابل ذوب‌آهن از تساوی پرسپولیس مقابل تراکتورسازی نهایت استفاده را برد و به رتبه سوم رسید. حالا آبی پوشان پر طرفدار تهرانی، در حالی که سخت در پی حفظ عنوان سومی هستند، نیم نگاهی هم به رده دوم جدول دارند، تا در صورت لغزش ذوب‌آهن، سومین نایب قهرمانی خود را در لیگ برتر جشن بگیرند.
و اما پرسپولیس. پرسپولیس باز هم مثل سال‌های گذشته به بحران داخلی‌اش باخت. تغییر مدیر عامل، تغییر مربی و از دست دادن بازیکنان کلیدی همه و همه دست به دست هم داد تا این تیم به دست خودش خلع سلاح شود. کرانچار مربی کار بلدی بود که اگر یکی دو سال می‌ماند، می‌توانست آینده پرسپولیس را برای 5 تا 10 سال تضمین کند. اما مدیران غیر فوتبالی و سیاسی فوتبال ایران که درک صحیحی از ورزش ندارند، به راحتی این مربی با دانش را برکنار کردند تا هم به تیم خود آسیب برسانند و هم به آینده فوتبال ایران. با رفتن کرانچار، علی دایی در چرخشی عجیب و پس از 9 ماه سکوت خبری، بار دیگر به صدر اخبار ورزشی بازگشت و در ابتدای کار با تزریق روحیه جنگندگی به تیمش توانست 5 برد پیاپی در لیگ برتر کسب و امید قهرمانی را در دل هوادارانش بار دیگر زنده کند. پرسپولیس تاکنون در 14 بازی نیم فصل دوم 25 امتیاز کسب کرده و این در حالی است که این تیم در نیم فصل اول کلاً 26 امتیاز کسب کرده بود. اما دایی در میانه راهی که خود هموارش کرده بود، دقیقاً اسیر چیزی شد که قبلاً راجع به آن هشدار داده بودم. اصولاً فرق علی دایی مربی با فرق علی دایی بازیکن در این بود که دایی در کسوت بازیگری (به خصوص پیش از جام جهانی 2006) بیشتر به فوتبالش فکر می‌کرد و علی دایی در کسوت مربی بیشتر به حاشیه‌ها بها می‌دهد! دایی دقیقاً همین جا اشتباه کرد و با پیش کشیدن بحث طلبش از فدراسیون فوتبال (هر چند به حق)، تمرکزش را از دست داد تا در سه بازی اخیرش 7 امتیاز حیاتی را از دست بدهد. به احتمال زیاد علی دایی برای بازی 12 اردیبهشت پرسپولیس مقابل استیل آذین، به مصاحبه‌های معروف و بچگانه‌اش در مورد همبازیان سابقش در تیم ملی (مهدوی‌کیا و کریمی) خواهد پرداخت و همین باعث از دست دادن امتیازهای بیشتری خواهد شد.
پرسپولیس هم مانند صبا و ذوب‌آهن همه امیدش به جام حذفی است و همین جام حذفی امسال را جذابتر از همیشه کرده است. نکته جالب اینجاست که تیم چهارم لیگ برتر تنها در صورتی می‌تواند آسیایی شود که قهرمان جام حذفی یکی از سه تیم اول تا سوم لیگ باشد. با توجه به شرایط کنونی جدول، سپاهان را از هم اکنون قهرمان باید بدانیم و هنوان دوم و سوم بین سه تیم ذوب‌آهن، استقلال و پرسپولیس خواهد ماند. بنابراین تیمی مثل استیل آذین که هنوز امید به چهارم شدن و آسیایی شدن دارد، باید برای قهرمانی ذوب‌آهن یا پرسپولیس (به ویژه ذوب‌آهن) در جام حذفی، شبانه روز دعا کند!
و اما تیم کهکشانی‌های لیگ برتر ایران: استیل آذین. استیل آذین تیم پر مهره تهرانی، با اضافه کردن مهدوی‌کیا به تیم خود، نشان داد که در همین اولین سال حضورش در لیگ برتر سودای لیگ قهرمانان آسیا را در سر می‌پروراند. دیدار آینده این تیم مقابل پرسپولیس، به نوعی مهمترین دیدار باقی مانده برای حل پازل چهار تیم بالای جدول خواهد بود. مدیران استیل آذین با برکناری پر شک و شبهه استیلی و آوردن پیروانی و عابدزاده در صدد افزایش انگیزه بازیکنان خود هستند. من شخصاً معتقدم که استیلی با توجه به تیم ناهمگونی که داشت، انصافاً خوب نتیجه گرفت. اما مسؤولان این تیم به تبعیت از بدعت اعراب در فوتبال، در فاصله سه هفته به پایان لیگ او را اخراج کردند! به هر حال و با تمام این تفاسیر، بعید می‌دانم که استیل آذین بتواند به جمع چهار تیم برتر برسد و برای آسیایی شدن باید یک سال دیگر صبر کند. استیل آذین هم مانند تراکتورسازی، روند مشابهی در نیم فصل اول و دوم داشت. این تیم در نیم فصل اول 27 امتیاز کسب کرد و در نیم فصل دوم تاکنون 22 امتیاز به دست آورده. ضمن این که 9 هفته (هفته هشتم تا هفدهم) شکست ناپذیری بهترین رکورد این تیم متمول در لیگ نهم بوده است. فراموش نکنیم که آن دوران، مصادف با شایعه انتقال علی کریمی به پرسپولیس بود و کریمی در آن چند هفته بهترین بازی‌های چند سال اخیرش را به نمایش گذاشت.
بررسی وضعیت پائین جدول:
از بین سه تیمی که با لیگ برتر خداحافظی خواهند کرد، دو تیم آن تقریباً مشخص شده‌اند. استقلال اهواز و ابومسلم، دو تیمی هستند که به احتمال زیاد به دسته اول سقوط خواهند کرد.
ابومسلم به همراه استقلال تهران، پرسپولیس، سپاهان، ذوب‌آهن، پاس، سایپا و مقاومت، تنها تیم‌هایی هستند که در تمام ادوار لیگ برتر حضور داشته‌اند و سقوط این تیم به دسته اول، آنها را از این جمع جدا خواهد کرد.
استقلال اهواز هم به جز در اولین دوره، در تمام هشت دوره اخیر در لیگ برتر حضور داشته و حذف این دو تیم از لیگ برتر جای تعمق بیشتری دارد. استقلال اهواز در 12 دیدار گذشته‌اش، یازده بار تسلیم حریفانش شده و تنها یک بار در هفته 25 مقابل شاهین بوشهر، به تساوی رسیده است. به عبارت دیگر استقلال اهواز 133 روز است که در لیگ برتر پیروز نشده است! آخرین برد این تیم 19 آذر 1388 در اهواز و مقابل پرسپولیس به دست آمده است.
اما برای مشخص شدن تیم سوم، شرایط بسیار پیچیده‌ای بر جدول رده‌بندی حاکم است. روی کاغذ، احتمال سقوط 12 تیم وجود دارد! یعنی حتی دو تیم صبا و تراکتورسازی که از یکسو هنوز شانس چهارم شدن را دارند، از سوی دیگر احتمال سقوط‌‌‌شان هم وجود دارد، اما درست به همان اندازه غیر محتمل!
به هر حال تیم‌هایی که احتمال سقوط در کنار استقلال اهواز و ابومسلم را دارند، راه‌آهن، مس، مقاومت، پاس، شاهین و فولاد هستند. از بین این تیم‌ها و با توجه به نتایج اخیر، سه تیم فولاد، شاهین و پاس مصون‌تر از سه تیم دیگر هستند. فولاد که در نیم فصل اول هفدهم شده بود، در نیم فصل دوم پس از سپاهان، بیشترین امتیاز را کسب کرده است. پاس هم در نیم فصل اول شانزدهم بود، اما در نیم فصل دوم تاکنون در جایگاه ششم بوده است.
به نظرم تیم سوم از بین مقاومت و راه‌آهن، انتخاب خواهد شد که در این بین و با توجه به نتایج اخیر، مقاومت احتمال سقوط بیشتری دارد.
متأسفانه شنیده می‌شود که مهمترین فاکتور در سقوط و بقای تیم‌ها، تبانی است! راه‌آهن مدارکی دارد که نشان می‌دهد شاهین بوشهر در پی تبانی با برخی از بازیکنان راه‌آهن بوده است و تراکتورسازی در دیدار با ابومسلم به ظاهر به دلیل اعتراض به تصمیم داور ولی در واقع برای حفظ منافع ناصر شفق که مدیر عامل تراکتورسازی است و سهام دار ابومسلم، زمین بازی را ترک کرده، تا سه امتیاز به حساب ابومسلم ریخته شود! به هر حال به نظر می‌رسد که مافیای فوتبال ایران روز به روز قوی تر می‌شود و کسی هم نمی‌تواند جلوی این مافیا قد علم کند.
×××
و اما چند نکته جالب آماری درباره نهمین دوره لیگ برتر:
طولانی‌ترین رکورد شکست ناپذیری پیاپی: سپاهان 13 بازی (هفته 14 تا هفته 27)
طولانی‌ترین رکورد برد پیاپی: سپاهان 8 بازی (هفته 14 تا هفته 22)
طولانی‌ترین رکورد در عدم پیروزی پیاپی: فولاد 14 بازی (هفته 1 تا هفته 15)
طولانی‌ترین رکورد شکست پیاپی: استقلال اهواز 6 بازی (هفته 25 تاکنون)
طولانی‌ترین رکورد تساوی پیاپی: پیکان 5 بازی (هفته 11 تا هفته 16)
طولانی‌ترین رکورد بسته نگه داشتن دروازه در بازی‌های پیاپی: پیکان 5 بازی (هفته 3 تا هفته 8)
طولانی‌ترین رکورد گلزنی پیاپی در هر دیدار: ذوب‌آهن، استقلال تهران، مس، مقاومت و استقلال اهواز همگی 6 بازی
طولانی‌ترین عدم موفقیت در گلزنی در بازی‌های پیاپی: شاهین بوشهر 4 بازی (هفته 16 تا هفته 20)
بیشترین گل زده: سپاهان 62 گل
کمترین گل خورده: سپاهان 26 گل
کمترین گل زده: فولاد 28 گل
بیشترین گل خورده: استقلال اهواز 53 گل
میانگین گل در هر بازی: 2.5 گل
تعداد تساوی‌ها: 92 دیدار (33%)
تعداد بردها: 187 دیدار (67%)
تعداد بردهای با اختلاف 1 گل: 113 (40.5%)
تعداد بردهای با اختلاف 2 گل: 52 (18.6%)
تعداد بردهای با اختلاف 3 گل: 12 (4.3%)
تعداد بردهای با اختلاف 4 گل: 8 (2.9%)
تعداد بردهای با اختلاف بیش از 4 گل: 2 (0.7%)
تعداد تساوی‌های بدون گل: 27 دیدار (9.7%)
آمار دیدارهای خانگی:
بهترین تیم در دیدارهای خانگی: سپاهان با 13 برد، 1 تساوی و 2 باخت (83% از کل امتیاز ممکن)
بدترین تیم در دیدارهای خانگی: استقلال اهواز با 4 برد، 3 تساوی و 8 باخت (33% از کل امتیاز ممکن)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 1 گل: 73 (26.2%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 2 گل: 35 (12.5%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 3 گل: 10 (3.6%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف 4 گل: 6 (2.2%)
تعداد بردهای خانگی با اختلاف بیش از 4 گل: 0
آمار دیدارهای خارج از خانه:
بهترین تیم در دیدارهای خارج از خانه: استیل آذین با 8 برد، 3 تساوی و 4 باخت (60% از کل امتیاز ممکن)
بدترین تیم در دیدارهای خارج از خانه: ابومسلم بدون برد، 4 تساوی و 12 باخت (8% از کل امتیاز ممکن)
تنها تیم بدون پیروزی خارج از خانه: ابومسلم
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 1 گل: 40 (14.3%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 2 گل: 17 (6.1%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 3 گل: 2 (0.7%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف 4 گل: 2 (0.7%)
تعداد بردهای خارج از خانه با اختلاف بیش از 4 گل: 2 (0.7%)