اولین باری که اسم خداداد عزیزی رو شنیدم با پرشا رفته بودیم استادیوم و بر حسب اتفاق وسط طرفدارای ابومسلم افتاده بودیم. بازیه پرسپولیس بود با ابومسلم که اون موقع هم مثل اول فصل امسال اکبر میثاقیان مربی ابومسلم بود. دقیقه حدوداً بیست بود که خداداد عین فرفره پشت هیجده قدم پرسپولیس با توپ مانور داد و یه گل به پرسپولیس زد. فکر کنم تا آخرای بازی این نتیجه مونده بود تا این که پرسپولیس بازی رو مساوی کرد و بازی با همین نتیجه تموم شد. بعد از اون خداداد به تیم ملی دعوت شد و ذره ذره رشد کرد و رسید به این جایی که الان هست: سرمربی ابومسلم و باز هم برنده مقابل پرسپولیس بی ریشه این فصل. ریشه پرسپولیس این فصل در کریم باقری هست و بس! شاید بشه از ابراهیم اسدی و فرشید کریمی هم نام برد ولی بقیه همه جدید هستند و وصله ناجوری به بدنه تیمی که سالیان سال معروف بوده به مردمی بودن و بازیکن با تعصب داشتن. دست آقای انصاریفرد و دور و وری های خوش ریش و پشمش درد نکنه. راستی حاج ممد حسن! تو که از باخت پرسپولیس خوشحالی مگه نه؟ چون باعث شدی به غم های طرفدارانش در این ایام عزاداری اضافه بشه تا بیشتر مستفیض بشن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر