ایام عزاداری پرسپولیس

اولین باری که اسم خداداد عزیزی رو شنیدم با پرشا رفته بودیم استادیوم و بر حسب اتفاق وسط طرفدارای ابومسلم افتاده بودیم. بازیه پرسپولیس بود با ابومسلم که اون موقع هم مثل اول فصل امسال اکبر میثاقیان مربی ابومسلم بود. دقیقه حدوداً بیست بود که خداداد عین فرفره پشت هیجده قدم پرسپولیس با توپ مانور داد و یه گل به پرسپولیس زد. فکر کنم تا آخرای بازی این نتیجه مونده بود تا این که پرسپولیس بازی رو مساوی کرد و بازی با همین نتیجه تموم شد. بعد از اون خداداد به تیم ملی دعوت شد و ذره ذره رشد کرد و رسید به این جایی که الان هست: سرمربی ابومسلم و باز هم برنده مقابل پرسپولیس بی ریشه این فصل. ریشه پرسپولیس این فصل در کریم باقری هست و بس! شاید بشه از ابراهیم اسدی و فرشید کریمی هم نام برد ولی بقیه همه جدید هستند و وصله ناجوری به بدنه تیمی که سالیان سال معروف بوده به مردمی بودن و بازیکن با تعصب داشتن. دست آقای انصاریفرد و دور و وری های خوش ریش و پشمش درد نکنه. راستی حاج ممد حسن! تو که از باخت پرسپولیس خوشحالی مگه نه؟ چون باعث شدی به غم های طرفدارانش در این ایام عزاداری اضافه بشه تا بیشتر مستفیض بشن

نیم فصل اول لیگ برتر ایران

خوب با بازی دیروز ذوب آهن و راه آهن همه بازی های نیم فصل اول لیگ برتر ایران انجام شده و تاکنون؛

سایپا با چهار امتیاز اختلاف نسبت به استقلال صدرنشین بازی هاست. معتقدم تفکرات دایی همراه با شوک روحی حضورش در سایپا، تا اینجای کار مکمل خوبی برای تمرینات اروپایی اول فصل لورانت بوده. ولی باز هم معتقدم مثل اولین تجربه مربیگری درخشان در پرسپولیس و قلعه نوعی در استقلال، عدم تجربه دایی به عنوان سرمربی کار دست سایپایی ها خواهد داد

در مدتی که ایران بودم استقلال دو بار بازی داشت و هر دو بازی رو هم باخت! اولیش جلوی پیکان بود که بی هنری شاهین بیاتی نیا در گل زدن لذت یه برد پر گل رو از دارابینیان و پیکانی ها گرفت و استقلال حرفی برای گفتن نداشت. بازی بعدی این تیم هم همون بزن بزن معروف جلوی سایپا بود! اینجا ضمن تأیید پر رو بودن دایی و قلدری های بی موردش در طول بازی با استقلال – که باعث کاهش محبوبیتش بین مردم هم هست – باید عرض کنم که مهمترین عوامل باخت استقلال سیاوش اکبرپور و محمود فکری بودند که هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ اخلاقی در حد فوتبال محلات بازی کردند! اما با تمام این اوصاف بعید می دونم تیمی شایسته تر از استقلال برای قهرمانی در لیگ امسال وجود داشته باشه

پرسپولیسی ها که می دونم با خوندن جمله بالایی دلخور می شن اینو بدونن که من بین قرمز و آبی تمایلم به اولی بیشتره، هرچند که کلاً با تیم های کم بضاعت شهرستانی خیلی بیشتر حال می کنم! اما راجع به پرسپولیس هم دو بازی این تیم مقابل ملوان و راه آهن رو دیدم. از اول فصل، اینقدر از روزنامه ها و دوستان ضد پروینیه خودم راجع خوب بازی کردن پرسپولیس دنیزلی شنیده بودم که تا قبل از دیدن بازی این تیم اطمینان داشتم قهرمان امسال، پرسپولیسه! اما به نظرم نه تنها پرسپولیس دنیزلی بهتر از پرسپولیس پروین نبود بلکه با توجه به حضور بازیکنانی چون نیکبخت و بادامکی به نظرم تیم کم مهره پارسال خیلی هم روان تر بازی می کرد. فصل پیش پروین در حالی برکنار شد که از چهارده بازی بیست و یک امتیاز داشت. امسال پرسپولیس از چهارده بازی بیست و دو امتیاز داشت! اما با تمام این تفاسیر به نظرم ایراد به پروین و دنیزلی و ... نیست! ایراد از بی پولی و نحوه غلط مدیریت تیم بزرگی مثل پرسپولیسه

از بین بقیه تیم ها به نظرم مس تا حالا عالی بوده و خیلی برتر از سطح انتظارات عمل کرده. فجر هم که اوایل فصل ته جدولی بود، مثل همیشه خودش رو بالا کشیده و حالا در میانه جدول جا خوش کرده. بقیه تیم ها هم حول و حوش سطح انتظارات خودشون می چرخن الا پاس، صبا و ذوب آهن که دوتای اولی تا حالا مربی هم عوض کردن ولی جانشین هاشون مهره های سوخته لیگ ایران هستند و راه به جایی نخواهند برد

راجع به آمار بازی ها هم تا حالا در هر بازی میانگین 2،24 گل به ثمر رسیده، بهترین نتیجه رو پرسپولیس(4) جلوی استقلال اهواز(0) داشته و پرگل ترین بازی هم ذوب آهن(4) مقابل راه آهن(3) بوده. در نیم فصل دوم هم پرسپولیس 10 بازی در استادیوم آزادی داره و 5 هفته آخر هم در تهرانه. وضع استقلال هم خوبه و اونا هم 9 هفته تهران هستند و 4 هفته آخر هم متوالی در آزادی بازی دارند