هفته 27

این هم از هفته بیست و هفتم لیگ برتر. رقابت فشرده بالای جدول امسال خیلی دیدنی شده و البته جهش ناگهانی استقلال اهواز در نیم فصل دوم به زیبایی و فشردگی این رقابت افزوده. در حال حاضر استقلال تهران با پنجاه و یک امتیاز از بیست و هفت بازی شانس اول قهرمانیه. سه بازی آینده این تیم به ترتیب با پیکان، سایپا و پاس خواهد بود. هر سه بازی در تهران و دو برد و یک تساوی می تونه به معنی قهرمانی آبی پوشان تهرانی در این دوره از لیگ باشه. از طرف دیگه سایپا با برد روحیه بخشی که مقابل ذوبی های بی انگیزه به دست آورد باز هم به کورس قهرمانی بازگشت. سایپا در سه بازی آینده خودش باید با پاس، استقلال تهران و مس کرمان بازی کنه. هر سه بازی برای سایپا حکم مرگ و زندگی رو داره. یعنی اگر سایپا خواهان قهرمانی در ششمین دوره لیگ برتره باید در ورزشگاه آزادی و در مقابل تماشاگران پر شمار استقلال تهران این تیم رو شکست بده. اما اگر سایپایی ها با استقلال مساوی کنن و دو تیم دیگه رو ببرن، در این صورت استقلال حتی با یک تساوی مقابل پیکان یا پاس به خاطر تفاضل گل کمتر نایب قهرمان لیگ خواهد شد. البته الان تفاضل گل ها برابره ولی اولاً اگر سایپا هر دو بازی خودش رو ببره حداقل تفاضل گلش دو تا بیشتر می شه و اون وقته که استقلال باید تک برد خودش رو با اختلاف سه گل به دست بیاره چون در حالت تفاضل گل مساوی، سایپا به خاطر گل زده بیشتر بالاتر از استقلال تهران قرار خواهد گرفت. ا

فارغ از بحث استقلال تهران و سایپا، استقلال اهواز چهار بازی داره که دو بازی خارج از خانه و دو بازی خانگی خواهد بود. ابتدا استقلال اهواز قبل بازی های هفته 28 با سپاهان در اصفهان بازی عقب افتاده خودش رو خواهد داشت. بازی بسیار مهمی که اگر با پیروزی آبی پوشان اهوازی تموم بشه، تمام معادلات صدر جدول رو بهم خواهد ریخت! چون در این حالت استقلال اهواز 52 امتیازی خواهد شد و صدرنشین! اما با وجود احتمال قهرمانی استقلال اهواز و با توجه به بازی های این تیم با سپاهان در اصفهان، با فجر در شیراز، با مس در اهواز و با فولاد در اهواز شرایط بسیار سختی در مسیر قهرمانی استقلال اهواز ایجاد خواهد شد. ا

در انتهای جدول هم سقوط راه آهن محرز شده و فولاد هم وضع خوبی نداره و کاندیدای دوم بازی در پلی آف خواهد بود، مگر این که ملوانی ها خودشون نخواهند با خیال راحت در لیگ برتر بمانند و اینقدر بد بازی کنند تا فولاد بتونه در سه بازی پنج امتیاز اختلافش رو با اون ها جبران کنه. ا

---------------

پانوشت: کاوه عزیز به خاطر گل روی شما هم که شده سایپایی ها باید امسال قهرمان بشن! تازه این جوری آرش خان دایی پرست ما هم کیفش کوک می شه. مگه نه؟

این هم از هفته 26. حالا فقط 4 هفته مونده به علاوه یک بازی عقب افتاده بین استقلال اهواز و سپاهان در اصفهان. باخت استقلال و در شرایط خوش بینانه تساوی این تیم از قبل هم مقابل سپاهان قابل پیش بینی بود، اما شکست معنی دار سایپا برابر پیکان عملاً خط بطلانی بود بر امید قهرمانیِ قهرمان بلامنازع نیم فصل اول. قصدم کوبیدن دایی نیست، چون خود دایی بیش از هر کشی به خودش پُتک می زنه! اما فقط می خوام دوباره اعلام کنم که علی رغم تعلق آینده به نسل نو مربیان ایرانی مثل دایی، این نسل هنوز برای ایستادن بر قله افتخار مربی گری بی تجربه است. اما در مورد لیگ، استقلال که می دونست هر اتفاقی بیفته این هفته هم صدرنشین خواهد ماند، حالا این هفته با تیمی بازی داره که به خاطر نتایج درخشانش در بازی های نیم فصل دوم منتظر کوچکترین لغزش از سوی استقلالی هاست. استقلال اهواز اگر بتونه استقلال تهران رو در اهواز با اختلاف دو گل شکست بده، اونوقت فقط با یک تساوی در بازی عقب افتاده خودش با سپاهان به صدر جدول لیگ برتر خواهد رسید. ا

-------------------

پــــــــــــــــانوشت: این علی آقای پروین که شخصاً خیلی دوستش دارم، کِی می خواهد دست از سوتی های محاسباتی خودش برداره؟ من نمی دونم! به عکس بالا دقت کنین. بنا به نظر علی آقا شانس قهرمانی سایپا و استقلال مساوی و برابر60-70درصده، شانس قهرمانی استقلال اهواز50درصد و سپاهان10درصد که روی هم می شه180تا200درصد! خوب علی آقا اگه قرار بود تا دویست بشمرند که دیگه نمی گفتن درصد! می گفتن در دویست! ا

هفته بیست و پنج لیگ برتر ایران

با انجام بازی های هفته بیست و پنجم لیگ برتر فوتبال ایران، همون طور که پیش بینی کرده بودم، استقلال تهران به تنهایی در صدر جدول جا خوش کرد و با چهار امتیاز اختلاف نسبت به سایپا از وضعیت مطلوبی برخوردار شد. حالا که بحث راجع به استقلاله ذکر این نکته هم ضروریه که از پنج بازی باقی مونده استقلال، سه تا با تیم های سایپا، استقلال اهواز و سپاهانه که همگی دشوارند و دو بازی با پیکان و پاس هم بازی ساده ای به حساب نمیاد. البته بازی های سایپا هم مشابه استقلال تهرانه. بازی با پیکان، پاس و استقلال تهران به علاوه ذوب آهن در اصفهان و مس در کرج. اگر یادتون باشه قبلاً ضمن پیش بینی فرار استقلال از چنگ سایپا در هفته بیست و چهارم و پنجم، پیش بینی کرده بودم که با توجه به بازی های دو تیم تا پایان فصل، سایپا شانس رسیدن دوباره به صدر جدول رو داره. اما تمام این اما و اگرها از نظر آماری و عملکرد دو تیم در بیست و پنج بازی گذشته است. از اواسط فصل نظرم این بود که علی دایی تجربه کافی برای قهرمان کردن سایپا در لیگ برتر رو نداره و برای تأیید ادعای خودم هم از دوره کوتاه مدت مربی گری حمید درخشان در پرسپولیس و سال اول مربی گری امیر قلعه نوعی در استقلال نام برده بودم. شوک حضور دایی در سایپا، هفته هاست که بی تأثیر شده و اگر دایی کمی از غرور کاذب همیشگی خودش کم بکنه، می تونه از حضور دکتر زادمهر در تیم سایپا استفاده بهینه ای در این مقطع بحرانی بکنه، تا شاید در اثر لغزش های محتمل استقلال در بازی های آینده، دوباره سایپا به صدر جدول برسه. ا
خارج از بحث استقلال تهران و سایپا و هنوز در بحث قهرمانی، می شه از استقلال اهواز هم نام برد. تیمی که با برد جالب توجه در بازی خارج از خانه مقابل سایپا، حالا با یک بازی کمتر به یک امتیازی این تیم رسیده و با توجه به روحیه خوب ناشی از سه برد یک بر صفر در سه بازی های آخر، گل نخوردن در چهار بازی آخر و نباختن از هفته شانزدهم تاکنون؛ نیم نگاهی به لغزش های محتمل استقلال تهران و سایپا داره، تا برای اولین بار قهرمان لیگ برتر ایران بشه. ا
در مورد سپاهان که با توجه به درایت مسؤولان استقلال تهران، تنها نماینده ایران در بازی های باشگاه های آسیاست، حضور این تیم در آسیا توأم بود با سه باخت پیاپی در لیگ برتر و عملاً از دادن شانس قهرمانی. سپاهان توان قهرمانی در لیگ برتر رو داشت؛ اما رؤیای آسیا، کابوس لیگ برتر سپاهان بود. سپاهان رو به همین دلیل بخت اول قهرمانی در جام حذفی هم نمی دونم، مگر این که سپاهان از بازی های آسیایی حذف بشه که امیدوارم این اتفاق رخ نده. ا
راجع به پرسپولیس چی می شه گفت؟ تیمی که در بازی های مستقیم با چهار تیم بالاتر از خودش در جدول، مجموعاً سه برد مقابل استقلال تهران، سپاهان و استقلال اهواز، چهار تساوی مقابل استقلال تهران، سپاهان و سایپا(دوبار) و تنها یک باخت مقابل استقلال اهواز داشته، اما پائین تر از همه اون چهار تیم ایستاده! نظرم راجع به پرسپولیس از قبل از شروع فصل یکی بوده و تغییر هم نکرده. پرسپولیس در سال های اخیر به مدیریت غلط خودش باخته. مدیریتی که راه درآمد زایی برای پرسپولیس رو با درآمد زایی برای خودش مسدود کرده. بحث بحثِ دنیزلی و پروین و هان و استیلی نیست. بحث بحثِ سیاسی بازی و پول به جیب زدن مدیران نالایق پرسپولیسه. با تمام این اوصاف اگر پرسپولیس بتونه از گزند سپاهان در جام حذفی مصون بمونه، بخت اول قهرمانی در جام حذفی امسال خواهد بود. پرسپولیس در لیگ برتر با توجه به چهار بازی خانگی با تیم های قعر جدول و یک بازی خارج از خانه با ذوب آهن بی انگیزه در هفته پایانی، می تونه به مرز پنجاه امتیاز هم برسه و اگر بازیکنان پولکی این تیم دست به دست هم بدهند، پرسپولیس می تونه فصل بد خودش رو با پنجاه و سه امتیاز و خاطره ای خوش به اتمام برسونه. ا
اما در انتهای جدول رقابت جدید و شدیدی بین فولاد و ملوان ایجاد شده که مطرح شدنش خالی از لطف نیست. اما قبل از اون راجع به راه آهن بگم که: ادعای اکبر میثاقیان در اولین مصاحبه اش بعد از روی کار اومدن در میانه راه برای راه آهن ته جدولی واعلام این که در صورت سقوط راه آهن از لیگ برتر، ایشون خودشونو رو از بالای برج میلاد می اندازند پائین؛ خیلی جالب بود. حالا من ادعا می کنم که اگر راه آهن از لیگ برترحذف نشه، من تنهایی می رم وسط اقیانوس آرام شنا می کنم، اونم بدون مایو؛ صرفاً برای عیش و نوش کوسه ها و نهنگ ها! ا
برگردم سر رقابت فولاد و ملوان. دو تیمی که در پنج بازی آینده، سه بازی مشابه دارند و الان هم ملوان دو امتیاز از فولاد بیشتر داره. علی رغم این که هر دو سه بازی خانگی در پیش دارند و ملوان هم امتیاز بیشتری داره، اما روحیه فولادی در اثر بردهای اخیرشون، می تونه عامل بزرگی جهت جبران اون دو امتیاز باشه و اون وقت ملوان باید غزل خداحافظی رو بخونه. البته با توجه به قانون جدید صعود و سقوط تیم ها، هم راه آهن و هم یکی از دو تیم ملوان یا فولاد شانس بازگشت به لیگ برتر رو خواهند داشت که به این ترتیب، چه ملوان و چه فولاد شانس اول بازگشت دوباره به لیگ برتر خواهند بود. ا
**************
پانوشت: پیرو پیام کاوه عزیز در مورد علی دایی در مطلب قبلی، باید عرض کنم که با بخشی از عقیده ات کاملاً موافقم. از وقتی که یادم میاد چه در فوتبال و چه در تمامی عرصه های دیگه در ایران، ما یک خصلت بد داریم که من اسمش رو می ذارم قهرمان کُشی! مثلاً در فوتبال، وقتی مرحوم پرویز دهداری، تعدادی بازیکن جوون آورد به تیم و به همین دلیل هم نتیجه خوبی در آسیا نتونست بگیره، همه ازش انتقاد کردن. بعدها دهداری مُرد، اما بازیکنانی که به فوتبال ایران هدیه داد، برای ابد در تاریخ فوتبال ایران جاودانه شدند. نمونه دیگرعلی پروینه که در بازی های مقدماتی جام جهانی نود و چهار آمریکا سرمربی ایران بود و در اون بازی ها به دلیل اشتباهات بچگانه بهزاد غلامپور در دروازه ایران، ما نتوستیم به جام جهانی بریم ولی سیل حملات مطبوعاتی به سمت پروین روانه شد. حالا مثال دایی هم از همین دسته است. یعنی بازیکنی که هنوز هم در لیگ برتر ایران از بهترین هاست اما چون به دلایل متعددی محبوب نیست، مورد آماج حملات قرار می گیره. ا
تا اینجا رو با تو هم عقیده بودم. اما مثال هایی از رفتار دایی دیده شده که بیانگر پتانسیل بالای علی دایی برای درگیری های بی مورد و بچگانه است. دعوای یکی دوسال پیش با مبعلی رو یادته؟ یا درگیری لفظی با علی پروین؟

البته من در کل بیش از هشتاد درصد دایی رو در مسائل کنونی بی تقصیر می دونم؛ اما کاوه جان سری رو که درد نمی کنه که دستمال نمی بندن. می بندن؟

هفته 24 لیگ برتر

جدول لیگ برتر ایران تا پایان هفته بیست و چهارم و با احتساب کسر یک امتیاز از پاس

!علی کریمی به صورت قرضی به پرسپولیس پیوست

خبری که بیشتر به دروغ اول ایپریل شبیه است

------------

!پا نوشت: عرض نکردم بیشتر به شایعه نزدیکِ تا به واقعیت